منهاج الطالبين في معارف الصادقين
| منهاج الطالبين في معارف الصادقين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | هلالی قزوینی، علی بن حسین بن علی (نویسنده) بهنامی، احمد (محقق) |
| ناشر | کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۶ش |
| شابک | 8-288-220-600-978 |
| کد کنگره | |
منهاج الطالبين في معارف الصادقي تألیف علی بن حسین بن علی هلالی قزوینی؛ تحقیق و تصحیح دکتر احمد بهنامی؛ آنچه پیش رو دارید نسخه ی تصحیح شده ی کتاب «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» می باشد. اثر مذکور از منابع دست اول تاریخ دوره ی آل مظفر است که اهمیت های زبانی، ادبی و تاریخی فراوانش ارزش خاصی به آن بخشیده است به نحوی که بسیاری از محققان معاصر در پژوهش های لغوی و تاریخی خود از نسخه های خطی آن بهره برده اند.
ساختار
کتاب از سه قسمت تشکیل شده است. قسم اول: در ابتداء آفرینش عالم و کیفیت آن مشتمل بر چهار باب
قسم دوم: در احوال انبیا و اولیا و خلفا علیهم الصلوة و السلام و سیر و طریقه و رسوم ایشان مبنی است بر بیست و دو باب
قسم سوم: در ذکر ملوک و سلاطین و طبقات و اعمار ایشان و رسم و آیین و شمه ای از احوال ایشان مرتب در چهار باب
گزارش کتاب
میراث مکتوب، مهم ترین مؤلفه ی تمدنی و فرهنگی جوامع انسانی، و بیانگر میزان فرهیختگی و دانایی مردمان هر کشوری است. این میراث که هویت و اصالت فرهنگی و تاریخی هر کشوری را رقم می زند، معرف جایگاه علمی و تمدنی آن کشور در جهان است و چندان که به احیا، انتشار و معرفی این ذخایر تراثی، اهتمام صورت گیرد، غنای فرهنگی و علمی و آوازه ی تمدنی جوامع، مشخص تر و مشهودتر خواهد بود.
آثار و مآثر اسلامی و ایرانی، که در جلوه ی نسخ خطی به دست ما رسیده اند، گویای عظمت تمدنی و جایگاه بلند علمی و فرهنگی مسلمانان و ایرانیان در گذر تاریخ بشری است و احیای هر اثری از این تمدن، حلقه ای گسسته از علوم اسلامی و ایرانی را به هم پیوند می زند. هرچه تلاش ها برای احیا و معرفی این حلقات، بیشتر باشد، زنجیره ی تاریخ علم مسلمانان، کاملتر و استوارتر خواهد بود.
علاء قزوینی، مشهور به هلالی، از نویسندگان و شاعران شیعی مذهب سده ی 8 قمری است که در حدود 778 ق به تألیف تاریخی جامع از ابتدای خلقت تا زمان حیاتش با عنوان «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» همت گماشت. در تألیف این اثر به منابع مهم تاریخی، ادبی و تفاسیر فارسی و عربی متعدد، رجوع شده و تمام روایات و احادیث بدون قضاوت، نقل گردیده است. این کتاب، علاوه بر ارزش های تاریخی، یکی از کهن ترین منابعی است که ابیاتی از شاهنامه و قسمت هایی از متون فارسی دیگر در آن ثبت شده است. مهم ترین بخش این کتاب، مربوط به گزارش مؤلف از وقایع روزگار خویش، یعنی دوره ی شاه شجاع مظفری است و اطلاعات ارزشمندی درباره ی این برهه ی تاریخی در اختیار پژوهشگران تاریخ ایران قرار می دهد.
آنچه پیش رو دارید نسخه ی تصحیح شده ی کتاب مذکور است. همان طور که اشاره شد اثر حاضر از منابع دست اول تاریخ دوره ی آل مظفر است که اهمیت های زبانی، ادبی و تاریخی فراوانش ارزش خاصی به آن بخشیده است به نحوی که در پژوهش های لغوی و تاریخی، بسیاری از محققان معاصر از نسخه ی خطی آن بهره برده اند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران