بافتارهای خیزش علمی شیعه در سده‌های چهارم و پنجم قمری با تأکید بر آثار شیخ مفید
| بافتارهای خیزش علمی شیعه در سده‌های چهارم و پنجم قمری با تأکید بر آثار شیخ مفید | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | باغستانی کوزه‌گر، محمد (نویسنده) |
| ناشر | پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 7-516-195-600-978 |
| کد کنگره | |
بافتارهای خیزش علمی شیعه در سده‌های چهارم و پنجم قمری با تأکید بر آثار شیخ مفید تألیف محمد باغستانی کوزه‌گر؛ در این کتاب کوشش شده خواننده با تبیین هایی درباره ی زمینه های درونی و بیرونی (بافتارها) خیزش علمی شیعه در روزگار شکوفایی تمدن اسلامی (سده های چهارم و پنجم قمری) که با گزارش های پرشمار تاریخی قابل استناد است، آشنا گردد و با نتایج و دستاوردهای علمی جامعه شیعه در آن عصر رویارو شود و تصویری از آن ها را دریابد. مؤلف با هدف پرهیز از کلی گویی های رایج در پژوهش هایی از این دست، به معرفی کنش های علمی شیخ مفید (د. 413ق) پرداخته و به دلیل برخورداری او از ویژگی هایی چون تألیف بیش از دویست رساله و کتاب، نوآوری در چندین دانش، تأسیس دانش نو و برپایی یک جریان و مکتب علمی از وی به نماد خیزش علمی شیعه یاد کرده است.
ساختار
کتاب از چهار فصل تشکیل شده است.
فصل اول: بافتارهای بیرونی خیزش علمی شیعه
فصل دوم: بافتارهای درونی خیزش علمی شیعه (در سه سده نخست)
فصل سوم: عوامل مؤثر در تبدیل شیخ مفید به مهم ترین نماد خیزش علمی شیعه در سده های چهارم و پنجم هجری قمری
فصل چهارم: معرفی جلوه های خیزش علمی شیعه در میراث علمی شیخ مفید
گزارش محتوا
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بر اساس نخستین آیات وحی، سنگ زیرین بنای تمدن اسلامی را بر پایه ی علم و قلم استوار ساخت. آن حضرت همواره بر جایگاه و نقش کلیدی دانش و دانش اندوزی در رشد و توسعه فردی و اجتماعی تأکید می ورزید. در سده های بعدی هرچند یاران و پیروان آن بزرگوار تلاش کردند علم علم را بر دوش کشند و نظام دانش افزایی را زنده بدارند، رفته رفته مناسبات و تعاملات علمی، جای خود را به منازعات سیاسی و جنگ های داخلی داد. سالیانی دراز گذشت تا مسلمانان نیک دریافتند که قوه محرکه تمدن سازی اسلام در دانش و گرامیداشت عالم نهفته است؛ از این رو راهبردهای نظامی را که بر آتش اختلاف می دمید، رها کردند و بر راهبردهای فرهنگی، آموزشی و پژوهشی که وحدت ساز و تعالی بخش بود، روی آوردند. ستیغ این دگرگونی در سده ی چهارم و پنجم هجری قمری به بار نشست. فرق و مذاهب اسلامی در کنار یکدیگر و نه در برابر همدیگر، به تکاپوی علمی دامن زدند و از فاصله ها کاستند و بر غنای علمی خویش و جامعه ی اسلامی افزودند. بار دیگر دانش و دانشمند بر صدر جای گرفته و تمدن اسلام جان تازه ای یافت و خوش درخشید. در تاریخ تشیع، دوران غیبت تا سقوط دولت آل بویه (260-450)، عصر طلایی شیعیان است. در این دو سده، از یک سو بافتارهای بیرونی، زمینه را برای رشد علمی جامعه ی شیعه فراهم ساخت و از سوی دیگر شیعیان زیدیه، اسماعیلیه و امامیه در کنار یکدیگر قرار گرفتند و با الهام از آموزه های اهل بیت علیهم السلام، با درک بهنگام موقعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جهان اسلام به تناسب رویکردهای خود و با استفاده از بافتارهای درونی خویش، به تعامل سازنده با عصر شکوفایی تمدن اسلامی دست زدند و خیزش علمی بزرگی را برای تشیع به ارمغان آوردند.
این اثر خیزش علمی شیعه را در سده های چهارم و پنجم از زاویه بافتارهای بیرونی و درونی نهاد علم کاویده و به بررسی عوامل مؤثر در درخشش نماد این دوران، شیخ مفید، پرداخته است. تحلیل های تاریخی، بهره گیری از منابع معتبر و دست اول، وفور ارجاعات و مستندات تاریخی، دسته بندی های نو، توجه به ظرایف و دقایق گزارش های تاریخی و تمرکز بر مسئله دانش از جشم انداز تمدن سازی از جمله ویژگی هایی است که این پژوهش را از سایر پژوهش های این حوزه متمایز ساخته است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران