اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند
| اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | پینالت، دیوید (نویسنده) ربانی، طاها (مترجم) |
| ناشر | نشر آرما |
| مکان نشر | اصفهان |
| سال نشر | ۱۳۹۹ |
| شابک | 2-867975-600-978 |
| کد کنگره | |
اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند تألیف دیوید پینالت، مترجم طاها ربانی، این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده است و نمی توان انتظار داشت به درک کاملی از معارف شیعی نایل شده باشد.
ساختار
بخشهای کتاب عبارت است از: یک: سرآغاز: حیدرآباد، 1989؛ دو: مقدمه ای بر سنت شیعی در اسلام؛ سه: خون و عقلانیت و آیین در سنت شیعی؛ چهار: «من را کنار برادرم دفن کنید»؛ پنج: آیین شیعی در محیطی سنی؛ شش: اسب کربلا؛ هفت: آیین های سوگواری شیعه و بازتفسیر آموزه‌ی شفاعت؛ هشت: روز مادر؛ نه: مواجهه با شیعیان در ایالات متحده
گزارش محتوا
طی سفر تحقیقاتی نویسنده که بین سال های 1989 و 1999صورت گرفت هفت سفر به جنوب بوده است. در این سفرها، به سه مکان در شبه قاره‌ی هند توجه ویژه شده است. اولین آن حیدرآباد درجنوب مرکزی هند بوده است. در آنجا شعائر شیعی نشان از تأثیرهندوئیسم دارد. زمان اقامت نویسنده در آنجا این فرصت را فراهم ساخت تا تعاملات شیعی هندویی در محیطی آیینی مورد بررسی قرار گیرد. مواجهه با خودزنی به مثابه نوعی قالب هنری در حیدرآباد، نشان استفاده از شعر به عنوان راهی برای رستگاری پس از مرک است. دومین محل، دارجیلینگ بود. در آنجا مسلمانان سنی به برگزاری عزاداری های محرم اهتمام بیشتری داشتند تا مسلمانان شیعه. نشانه های محرم در دارجیلینگ عبارت اند از چوب بازی و طبل زنی و به راه انداختن دسته های هماورد بود. این دسته ها بیش تر کارناوال هستند تا دسته های عزا. سومین محل، لداخ، ربع شمال شرقی ایالت جامو و کشمیر، قلمرو سرحدی هم مرز با پاکستان و تبت. جمعیت آنجا شامل بودایی ها و سنی ها و شیعیان بود. حضور نظامیان هندی در لداخ، نمای مذهبی منطقه را تنوع بیشتری بخشیده بود. چون برای سربازانی که در لداخ به پاسداری مشغول بودند معابد هندو و سیک برپا بود. در لداخ، دسته های محلی ذوالجناح بود. در این دسته ها اسبی را به عنوان نریان جنگی حسین (ع) زین و برگ می بندند و بدون سوار در خیابان های شهرهایی همچون له، مرکز لداخ، می گرداندند. در دسته های ذوالجناح یال و پهلوهای «اسب کربلا» را رنگ قرمز می زنند تا یادآور زخم های سوار و اسبش در میدان نبرد باشد. با آمدن نریان، سوگواری به اوج می رسد و جمعیت حاضر در خیابان گریه می کنند و خودشان را می زنند. دسته های اسب کربلا در بازار اصلی له حرکت می کنند و همه امکان مشارکت در آن را دارند؛ برای همین جمعیت های مختلف در آنجا به هم آمیخته می شوند. این وضعیت، این فرصت را فراهم می کرد که رابطه‌ی میان مسلمانان شیعه وسنی با جوامع بودایی منطقه مورد مطالعه قرار بگیرد.
این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده، می باشد. اما نمی توان انتظار داشت که به درک کاملی از معارف شعی نایل شده باشد. در این کتاب توجه نویسنده به سه مبحث اختصاص یافته است: در اولین مبحث به این نکته پرداخته شده که جوامع مسلمان امروزی در مقایسه با گذشته چگونه سنت های مذهبی شیعی را اجرا می کنند و چه اصلاحاتی در آن ایجاد کرده اند. در مبحث دوم به چیزهایی پردازش شده که آن ها نقاط هم گرایی میان درک مذهبی اسلامی و درک مذهبی مسیحی است با به طور مشخص تر، نقاط هم گرایی میان زندگی آیینی مسلمانان شیعه و زندگی آیینی پیروان کلیسای کاتولیک است. [۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران