أروع ما قيل في الزهد

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    أروع ما قيل في الزهد
    أروع ما قيل في الزهد
    پدیدآورانشامی، یحیی (نويسنده)
    ناشردار الفکر العربي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشرسده13
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    أروع ما قيل في الزهد، نوشته یحیی شامی (معاصر)، در موضوع اخلاق و ادبیات است. نویسنده اثر به موضوع زهد در ادبیات عرب پرداخته و مطالب کتاب را در سه بخش ما قبل دوره عباسی، دوره عباسی و پس از عباسیان ترتیب داده است[۱]. بخش اول مربوط به قبل از دوره عباسی است. اشعاری در زهد از شاعران دوره جاهلیت مانند عدی بن زید عبادی آغازگر این بخش است که ابیاتی از وی درباره زوال دنیا آورده شده است. نویسنده در دوره اسلامی، اشعاری از امام علی(ع) را در زمینه زهد و تقرب به خداوند آورده و بعد از اشاره به ابیاتی از امام حسین(ع)، درباره پرهیز از تعلق به مال دنیا به اشعار ابوالاسود دئلی در زمینه زهد اشاره کرده است. وی سپس از شبیب بن برصا از شاعران اموی یاد کرده و ابیاتی از شعر زاهدانه وی را ذکر نموده است. سعدون المجنون، میسون بنت بحدل، مالک بن دینار، طرماح بن حکیم از خوارج، فرزدق و عبدالله بن معاویه از بنی‌هاشم، از جمله شاعران دوره امویان می‌باشند که اشعاری از آنان در زهد آمده است[۲]. نویسنده در بخش دوم، یعنی دوره عباسی با ربیعة بن ثابت انصاری آغاز کرده و اشعاری را از وی درباره مرگ و اجل آورده، سپس اشعاری از قاسم بن حسن علوی را در مورد دنیا و زوال آن ذکر کرده است. در ادامه به اشعاری با مضمون زهد در دنیا از شاعرانی دیگر در این دوره اشاره کرده است[۳]. وی بخش سوم کتاب را به شاعران متعلق به دوره بعد از عباسیان اختصاص داده که اشعاری زاهدانه از آنان به ثبت رسیده است. علی بن ابراهیم بن ثرده، عمر الانسی، حسن بن سهیل، محمد کواکبی و... از جمله شاعران این دوره هستند[۴]. نویسنده در موارد ضروری به توضیح و تبیین کلمات و عبارات دشوار در اشعار ذکرشده پرداخته است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص‌8
    2. ر.ک: متن کتاب، ص9-31
    3. ر.ک: همان، ص35-135
    4. ر.ک: همان، ص137-148

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها