ابن كيال، محمد بن احمد
اِبْنِ كَيّال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى ملقب به زينالدين (863 -929ق/1459-1523م)، واعظ، محدث و فقيه شافعى.
وی در آغاز تاجر بود و چون ديون فراوان پيدا كرد، تجارت را رها ساخت و ملازم شيخ برهانالدين تاجى شد و صحيح بخاری را نزد او خواند.
سپس به گفتن حديث در جامع اموی پرداخت. بعد از مرگ برهانالدين تاجى رياست شافعيان دمشق به او رسيد. پس از اين زندگى او بجز ملازمت جامع اموی و وعظ در مسجد اقصاب و جامع جوزه و خطابت در صابونيه چيزی نمىدانيم.
آثار
- الكواكب النيّرات فى معرفة من اختلط من الرواة و الثقات، در علم حديث است كه با تحقيق كمال يوسف الحوت در 1987م در بيروت به چاپ رسيده است.
وی نام نويسنده را ابوالبركات محمد بن احمد آورده است.
- الانجم الازواهر فى تحريم القراءة بلحون اهل الفسق و الكبائر،
- الجواهر الزواهى فى ذم الملاعب و الملاهى،
- تعلیق بر الاكتفاء كلاعى،
- اسنى المقاصد فى معرفة حقوق الولد على الوالد،
- حياة القلوب و نيل المطلوب[۱].
پانویس
- ↑ مؤذن جامى، محمد هادی، ج4، ص530
منابع مقاله
مؤذن جامى، محمد هادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.
وابستهها
[[تقريب التهذيب مجموعا إلی الکاشف للذهبي، شرح العلل لإبن رجب، مراتب المدلسین لإبن حجر، الکواکب النیرات لإبن الکیال، الفصل التاسع من مقدمة الفتح لإبن حجر، رواة المراسیل لأبي زرعة العراقي]]