بررسی تطبیقی شیوههای جمعآوری کتابهای حدیثی
بررسی تطبیقی شیوههای جمع آوری کتابهای حدیثی | |
---|---|
پدیدآوران | کردنژاد، نسرین (نويسنده) پژوهشکده باقر العلوم (سایر) |
ناشر | سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1391ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-304-502-9 |
موضوع | احادیث - تدوین - احادیث - تدوین - تاریخ |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ک4ب4 106/5 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بررسی تطبیقی شیوههای جمعآوری کتابهای حدیثی، اثر نسرین کردنژاد، کتابی است در بررسی تفصیلی و جامع از شیوههای جمعآوری کتابهای حدیثی بر اساس سبک نگارش و نیز بر اساس موضوع و محتوا.
نکته خاص در اهمیت این اثر را از آنجا باید جست که مؤلف، مباحثی درخور توجه و سودمند در ارتباط با پارهای از محورهای مهم حدیثی دیگر، ارائه نموده است[۱].
با دقت در کتابهای حدیثی بهراحتی میتوان دریافت که محدثان با توجه به اهداف و سلیقههای متفاوت، شیوههای گوناگونی در تنظیم و تدوین کتابهای حدیثی بهکار گرفتهاند. توجه به سند احادیث، طرق تحمل و املای احادیث، محتوا و موضوع آنها، در انتخاب شیوههای تدوین از سوی محدثان، مؤثر بوده است. در این کتاب، این شیوهها استخراج شده و در دو گروه کلی بر اساس معیار محتوایی (موضوعی) و شکلی (سبک نگارش) دستهبندی و بررسی شده است[۲].
ویژگی مشترک شیوههای محتوایی این است که مؤلف در هر شیوه، به گردآوری احادیث مربوط به یک موضوع خاص، چون فقه، اخلاق، تفسیر، سیره و... پرداخته است و در شیوههای شکلی به عواملی از محتوای احادیث چون سند (از حیث ضعیف یا قوی بودن، مرسل و مرفوع بودن و...) و نیز چگونگی نقل و املای احادیث توجه شده است[۳].
در هر شیوه، نخست تعریف و سپس تاریخچه آن بهاختصار بیان شده است و در پایان نیز با عنوان «کتابشناسی» به معرفی کتابهای تألیفشده در خصوص آن شیوه خاص توسط عالمان فریقین پرداخته شده است[۴].
منظور از کتابهای حدیثی در اثر حاضر، مجموعههایی است که حاوی سنت فعلی یا قولی و یا تقریر معصوم است. علاوه بر این، کتابهایی که مؤلف در آن به بررسی یک موضوع خاص تاریخی، اعتقادی و... در قالب احادیث پرداخته و مجموعه روایات آن بخش را در یک چارچوب کلی و منسجم تنظیم نموده، در زمره کتابهای حدیثی قرار گرفته است. با این وصف، کتب رجالی و تراجم از محدوده بحث خارج گردیده است. همچنین کتبی که در آنها احادیثی نقل شده، ولی قصد و غرض اصلی مؤلف، بحث از موضوعهای دیگری بوده و گردآوری و نقل حدیث، هدف قرار نگرفته، کتاب حدیث بشمار نرفته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
سخن پژوهشکده و پیشگفتار.