شیعه و سابقه تاریخی آن


نام کتاب	شیعه و سابقه تاریخی آن
نام های دیگر کتاب	تاریخ الشیعه. فارسی. برگزیده
پدیدآورندگان	مظفر، محمد حسین (نويسنده) حجتی، محمد باقر (مترجم)
زبان	فارسی
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏239‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏6‎‏ ‎‏ت‎‏20423‎‏ ‎‏1387
موضوع	شیعه - تاریخ
ناشر	مشعر
مکان نشر	تهران - ایران
سال نشر	1387 هـ.ش
کد اتوماسیون	3915

«شيعه و سابقه تاريخى آن»، ترجمه بخشى از كتاب «تاريخ الشيعة»، تأليف محمدحسين مظفر است كه توسط سيد محمدباقر حجتى انجام گرفته است.

كتاب با معناى لغوى «شيعه» آغاز شده است و در ادامه،مطالب ذيل ذكر گرديده است: سابقه اختصاص اين لفظ به پيروان ائمه(ع)، دعوت به تشيع از چه زمانى آغاز شد؟، انتشار تشيع و علنى شدن دعوت به تشيع.

مؤلف در ابتداى كتاب، معنى لغوى «شيعه» را مورد بررسى قرار مى‌دهد و مى‌نويسد: شيعه از نظر لغت به معنى پيروان و ياران و انصار است... اين واژه اختصاصا در مورد فرد و يا افرادى به كار مى‌رود كه دوستدار على(ع) و فرزندان او هستند و به امامت آنها اعتقاد دارند. تا آنجا كه اگر واژه «شيعه» بدون قيد و شرط اضافى به كار برده شود و قرينه‌اى در كار نباشد، اذهان به چنان افرادى منصرف مى‌شود كه قائل به امامت امامان يادشده هستند (متن كتاب، ص7).

با رجوع به احاديث نبوى پى مى‌بريم كه اختصاص اين عنوان (شيعه) به دوستداران اهل‌بيت(ع) همراه با همان روزى كه اسلام طلوع كرد، داراى سابقه مى‌باشد و شاخ و برگ بارور آن مربوط به همان دورانى است كه نهال آن غرس شد و نيز به اين نتيجه مى‌رسيم كه شارع اسلام اين نام و عنوان را خود وضع كرده بود (همان، ص8).

مؤلف در ادامه، روايات زيادى در تأييد كلام خود آورده است. در روايتى از ابن حجر آمده است كه پيامبر(ص) فرمود: اى على! تو بر خدا وارد خواهى شد درحالى‌كه شيعه تو از خدا راضى و خدا نيز از آن‌ها راضى است و... (همان، ص10).

بعد از وفات پيامبر، تشيع نيز با انزواى على(ع) دچار انزوا گشت و انتشار آن پس از اين حادثه پريشان در سرزمين‌هاى پهناور اسلام به‌ندرت و بى‌سروصدا بود (همان، ص28).

علنى شدن دعوت تشيع از زمان عثمان، درخشيدن آغاز كرد و عثمان نتوانست با حربه تبعيد ابوذر و مجازات عمار و در هم شكستن استخوان‌هاى پهلويش اين دعوت را در محاق آن خفه كند و به آن خاتمه دهد (همان، ص32).

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب.

پیوندها

مطالعه کتاب شیعه و سابقه تاریخی آن در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور