سرشت انسان در اسلام و مسیحیت
| سرشت انسان در اسلام و مسیحیت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم (مؤلف) |
| ناشر | دانشگاه ادیان و مذاهب |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1389 |
| چاپ | اول |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BL 256/س۸س۴ |
سرشت انسان در اسلام و مسیحیت، تألیف عبدالرحیم سلیمانی اردستان، می‌کوشد دیدگاه دو دین هم‌خانواده یعنی مسیحیت و اسلام را درباره سرشت انسان با تکیه بر متون مقدس دو دین مقایسه کند.
مؤلف با پرسیدن این پرسش‌ها که آیا انسان با سرشتی آلوده پای به این جهان می‌نهد و با حق و نیکی دشمنی دارد یا این‌که سرشت او پاک و بدون هیچ آلودگی است و یا بالاتر از این نه‌تنها دشمن حق و نیکی نیست و آلودگی ندارد، بلکه دوست آن‌ها است و به آن‌ها تمایل دارد و دشمن هرگونه باطل است؟، فرضیه تحقیق خود را بر این شالوده استوار می‌سازد که دو دین اسلام و مسیحیت به این لحاظ در دو طیف قرار دارند و مسیحیت سرشت انسان را گناه‌آلود و دشمن حق می‌داند و اسلام آن را متمایل به حق و دشمن باطل می‌داند. از این‌رو، مؤلف برای اثبات این فرضیه، در مقدمه کتاب موضوع بحث را طرح می‌کند و به بیان کلیدواژه‌ها و کلیات بحث و دامنه آن می‌پردازد.
از آنجا که مسئله سرشت انسان در مسیحیت ارتباط تنگاتنگی با گناه حضرت آدم(ع) دارد، فصل اول این کتاب به مقایسه داستان گناه آدرم و ماجراهای پس از آن در تورات با روایت قرآن مجید از این ماجرا پرداخته است و وجه اشتراک و افتراق این دو داستان را بیان کرده است.
فصل دوم کتاب به بحث درباره سرشت انسان در عهد جدید پرداخته است. در این فصل مؤلف الاهیات رایج مسیحی که بر نوشته‌های پولس و یوحنا استوار است را مبنا قرار داده است. در فصل سوم به بحث‌هایی که در سده‌های بعدی مسیحی درباره سرشت انسان مطرح شده و دیدگاه گروه‌های اصلی مسیحی در این‌باره پرداخته شده است. فصل چهارم این نوشتار به دیدگاه قرآن مجید و سنت اسلامی درباره سرشت انسان می‌پردازد.
در آخرین فصل، دیدگاه دو دین درباره سرشت انسان مقایسه شده و عمق اختلاف آن‌ها دراین‌باره و میزان تأثیر این اختلاف در بحث‌های دیگر نشان داده شده است[۱].
پانویس
- ↑ ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص287
منابع مقاله
ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1392ش.