ابن شرقی، ابوحامد احمد بن محمد نیشابوری
| اِبْن‌ِ شَرْقى، ابوحامد نيشابوري، احمد بن محمد بن حسين | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اِبْن‌ِ شَرْقى، ابوحامد نيشابوري، احمد بن محمد بن حسين |
| نام‌های دیگر | احمد بن محمد بن حسين |
| لقب | ابن شرقی |
| نسب | ابن محمد بن حسين |
| نام پدر | محمد بن حسین |
| ولادت | 240ق |
| محل تولد | ایران |
| محل زندگی | نيشابور، ری، بغداد؛ |
| رحلت | 325ق |
| طول عمر | 85 |
| دین | اسلام |
| مذهب | شافعى |
| پیشه | محدث |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | محدث |
| اساتید | محمد بن يحيى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حكم، احمد بن ازهر، احمد بن يوسف سلمى، احمد بن حفض بن عبدالله، مسلم بن حجاج نيشابوري؛ |
| مشایخ | ابوحاتم رازي، محمد بن اسحاق صاغانى، عباس بن محمد دوري، عبدالله بن محمّد بن شاكر و احمد بن ابى خيثمه، ابوحازم احمد بن ابى غرزه، عبدالله بن ابى مَسّره؛ |
| شاگردان | ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن عدي، ابوعلى نيشابوري، زاهد بن احمد سرخسى، حسن بن احمد مَخلَدي، محمد بن عبدالله جوزقى، ابوالحسن علوي، ابواحمد حاكم و ابوالحسين حجاجى؛ |
| برخی آثار | احادیث من المسند الصحیح؛ |
اِبْن‌ِ شَرْقى، ابوحامد نيشابوري، احمد بن محمد حسين
تولد، تحصیلات، استماع حدیث
اِبْن‌ِ شَرْقى، ابوحامد نيشابوري، احمد بن محمد حسين(240- 325ق/854 937م)، محدث شافعى مذهب. از آنجا كه وي ساكن محله‌اي در شرق بود، او را ابن شرقى خوانده‌اند. وي در شهرهاي مختلف در محضر دانشمندان بسياري به فراگرفتن حديث پرداخت و پس از چندي در اين علم يگانة عصر خود شد. در نيشابور از محمد بن يحيى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حكم، احمد بن ازهر، احمد بن يوسف سلمى، احمد بن حفض بن عبدالله و جز آنان حديث شنيد. چنانكه از قراين برمى‌آيد، بيشتر دانش خود را از مسلم بن حجاج نيشابوري فراگرفته است و از اين رو اغلب منابع از وي به عنوان «شاگرد مسلم» ياد كرده‌اند. ابن شرقى ابتدا به ري مسافرت كرد و از ابوحاتم رازي حديث شنيد. به همين ترتيب در بغداد از محمد بن اسحاق صاغانى، عباس بن محمد دوري، عبدالله بن محمّد بن شاكر و احمد بن ابى خيثمه، در كوفه از ابوحازم احمد بن ابى غرزه و معاصران وي، و در مكه از عبدالله بن ابى مَسّره، استماع حديث نمود.
راویان
ابن شرقى بسيار به حج مى‌رفت و در راه مكه به املاي حديث مى‌پرداخت و همراهان مى‌نوشتند.
افراد متعددي از او روايت كرده‌اند: از جمله ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن عدي، ابوعلى نيشابوري، زاهد بن احمد سرخسى، حسن بن احمد مَخلَدي، محمد بن عبدالله جوزقى، ابوالحسن علوي، ابواحمد حاكم و ابوالحسين حجاجى.
حدیث‌شناسی
او در شناختن حديث‌هاي صحيح از ساختگى تبحر خاصى داشت، تا آنجا كه ابن خزيمه(د 311ق/923م) وي را ملاك و معيار تشخيص حديث صحيح از دروغين دانسته است. دارقطنى وثاقت و امانت او را در نقل حديث ستوده و كلام ابن عقده را كه در تضعيف ابن شرقى بيان شده، مردود دانسته است. خطيب بغدادي (4/426، 427) نيز وي را توثيق كرده، و ابن عدي گفته كه كسى را در حفظ حديث و بيان آن همانند او نيافته است.
تنها اثر
تنها اثر وي احاديث من المسند الصحيح است كه فقط 4 برگ آن به صورت دست نوشته‌اي در ظاهريه موجود است[۱].
پانویس==
- ↑ صفری نادری، حسن، ج4، ص84
منابع مقاله
صفری نادری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377