موسوعة الأدیان في العالم (الإصلاح الديني المسيحي)
موسوعة الأديان في العالم (الإصلاح الديني المسيحي)، اثری است که درباره رفرماسیون مذهبی در کیش مسیحیت در سده شانزدهم میلادی به دست جمعی از نویسندگان تاریخی و با نظارت عام «جمیل مدبک» نوشته شده است.
موسوعة الأدیان في العالم | |
---|---|
پدیدآوران | مدبک، جمیل (نويسنده)
جامعة مونبلییه في فرنسیا (ناظر) مدکور، جمال ( مترجم) |
عنوانهای دیگر | الاصلاح الدیني المسیحي |
ناشر | کریبس انترناشیونال |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 2000م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /93م 31 BL |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این اثر در شمار کتابهای دهگانهای با عنوان کلی «موسوعة الأديان في العالم» جای دارد. عناوین خاص مجلدات دیگر این موسوعه عبارت است از: «الديانات القديمة»، «المسيحية»، «الكنيسة الكاثوليكية المارونية»، «الإسلام»، «الدروز الموحدون»، «الطائفة المارونية»، «العلويون»، «الفرق الإسلامية» و «المذاهب في الفقه الإسلامی»[۱].
این مجموعه را چهل استاد متخصص گردآوری و تألیف کردهاند و پروفسور جان ماری کریزاس در تدوین بخش مسیحیت این مجموعه همکاری داشته است[۲]. این اثر با نگاه اجمالی به اندیشههای پیشااصلاحات لوتری در اروپا آغاز میشود[۳] و با اندیشههای مارتین لوتر و عملکرد او در پیدایش اندیشه و مذهب پروتستانتیسم در دین مسیحیت از سالهای نخستین سده شانزدهم میلادی در شهر و کلیسای ویتنبرگ دنبال میگردد[۴]. در بررسی فرایند این اصلاحات پروتستانی، دیدگاه لوتر درباره مفهوم گناه و بخشایش[۵]، نامهنگاری او با پاپ لئون دهم و درگیری با آن پاپ و تشکیل مجمع برای رسیدگی به کار لوتر مطرح میشود[۶].
کار اصلاحات لوتری با اجازه یافتن ازدواج مسیحیان و ابطال رهبانیت نمود بارزی مییابد و در فرایند آن، شهر و کلیسای ویتنبرگ پایگاه رفرماسیون میگردد[۷]، سپس دامنه این رفرماسیون (اصلاحات) از آلمان فراتر رفته و به فرانسه میرسد؛ یوحنا کلفینوس از مبلغان این کیش در فرانسه است. سوئیس مقصد بعدی این اصلاحات است[۸]. در پایان این بخش، مقاصد اصلاحی مذهب پروتستانتیم درج شده است[۹].
نویسندگان، بخش بزرگی از کتاب را به مکتب «شاهدان یهوه» ویژه کردهاند و در آن به نام، آموزههای اخلاقی و مذهبی و مشی اقتصادی این گرایش مسیحیت پرداختهاند[۱۰]. بخش پایانی کتاب را اعتراضات شاهدان به آموزههای رایج مسیحی شکل داده است[۱۱].
پانویس
منابع مقاله