مصری، احمد بن یوسف
| مصری، احمد بن یوسف | |
|---|---|
 | |
ابن یوسف مصرى، احمد بن یوسف بن ابراهیم ابوجعفر مصرى قرن سوم هجرى، منجم و کاتب طولونیان یا بنى‌طولون.
پدرش به حاسب اشتهار داشت. این دانشمند در دمشق و بغداد و مصر مى‌زیست و در حساب و نجوم و هندسه شهرت یافت.
ابن یوسف در کلام بزرگان
قفطى او را این‌طور معرفى مى‌کند: «احمد بن یوسف منجم، مردى است مشهور به علم نجوم.»
محقق معروف، نصیرالدّین طوسى در شرح الثمره خود مطالبى از این ثمره احمد بن یوسف نقل مى‌کند.
او بحث‌ها و تعلیقاتى بر نظریه منالاوس دارد که مربوط است به اجزاء مثلث حاصل از ترسیم خطى که آن را قطع مى‌کند.
گزارشگر شرح‌حال‌ها سید بن طاوس، در باب پنجم از کتاب خود فرج المهموم در جایى که از منجمان شیعه که در نجوم تألیف و تصنیفى دارند، نام مى‌برد از او نیز نام برده است[۱].
آثار
از تألیفات او کتاب النسبة و التناسب فى الحساب و شرح الثمره بطلمیوس در نجوم است.
پانویس
- ↑ نعمه، عبدالله، ص92
منابع مقاله
نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ترجمه جعفر غضبان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامى، جاپ یکم، 1367ش.