ابوالجارود زیاد بن منذر
| ابوالجارود زیاد بن منذر | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوجارود زياد بن منذر همدانى كوفى خارفى |
| نام‌های دیگر | ابوجارود |
| نسب | همدانى كوفى خارفى |
| نام پدر | منذر |
| رحلت | 150 تا 160ق |
| فرزندان | جارود |
| دین | اسلام |
| مذهب | زیدی |
ابوجارود زیاد بن مُنْذر همدانى کوفى خارفى (متوفای 150 تا 160ق) از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) و از بنیانگذران فرقه جارودیه.
بخارى درگذشت او را بین سال‌هاى 150 تا 160 دانسته است. او از بسیارى از تابعان مانند عطیه عوفى، اصبغ بن نباته، حسن بصرى و عبداللّه بن حسن روایت کرده است.
مذهب
او نخست در زمره خواص امام باقر علیه‌السّلام و سپس امام صادق علیه‌السّلام بود، ولى پس از قیام زید بن على از هواداران او گردید و از امام صادق علیه‌السّلام کناره گرفت و در این راه به اندازه‌اى گستاخانه رفتار کرد که مورد نفرت و نفرین حضرت قرار گرفت. او با لقب «سرحوب» (حیوان نابیناى دریایى) شهرت یافت و فرقه «سرحوبیه- زیدیه» منتسب به اوست. رجالیان عامه و خاصه او را- در نقل حدیث- ضعیف شمرده‌اند.
از ابوالجارود بيش از صد حديث در كتب اربعه نقل شده است.
آثار
او تفسیرى دارد که از امام باقر علیه‌السّلام روایت کرده و این تفسیر در تفسیر قمى آمده است. طبرسى و دیگران نیز از ابوجارود روایت کرده‌اند[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص422
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.