سفیان بن عیینه
| سفیان بن عیینه | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابومحمد سفيان بن عيينه هلالى كوفى |
| نام‌های دیگر | سفيان بن عيينه |
| نسب | هلالى كوفى |
| نام پدر | عیینه |
| رحلت | 198ق |
| فرزندان | محمد |
| دین | اسلام |
| مذهب | تشیع |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | امام صادق(ع) |
ابومحمد سفیان بن عیینه هلالى کوفى (متوفای 198ق)، در سال 163 در مکه رحل اقامت افکند و همان جا ماند تا اینکه در سال 198 درگذشت. او از بزرگان سلف، از جمله امام جعفر بن محمد صادق علیه¬السّلام روایت کرده است و بسیارى از بزرگان اهل حدیث نیز از او روایت کرده‌اند.
او در کلام بزرگان
احمد بن حنبل مى‌گوید: «در میان فقیهان کسى را به اندازه او دانا به قرآن و سنن ندیدم». ابن سعد او را «ثقه، ثبّت، کثیرالحدیث و حجت» مى‌خواند. امام شافعى مى‌گوید: «کسى را در فرآوردن مسائل علمى مانند ابن عیینه ندیدم. هیچ کس نسبت به مسائل فقهى از او آشناتر نبود». درباره علم و فقاهت و حدیث و گستردگى دانش وى سخن بسیار گفته‌اند.
نجاشى مى‌گوید: «او نوشته‌اى دارد که از گفتار جعفر بن محمد فراهم آورده است»؛ آنگاه طریق (سند) خود را نسبت به آن نوشته، از وى بیان مى‌کند.
شیخ طوسى و برقى او را از اصحاب امام صادق علیه¬السّلام شمرده‌اند. ابن داود او را از ممدوحین یاد مى‌کند. احادیثى که درباره ذم وى آورده‌اند، به سفیان ثورى مربوط است. ثقهالاسلام کلینى در «کافى» و شیخ طوسى در «تهذیب» و على بن ابراهیم قمى در «تفسیر» از او روایت کرده‌اند[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص424
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.