يادها و يادمانها از شهيد آيت‌الله سيد مصطفی خمينی(ره)
یادها و یادمان‌ها از شهید آیت‌الله سید مصطفی خمینی(ره)، مجموعه گفته‌ها و نوشته‌هایی برای بزرگداشت فقیه معاصر، سید مصطفی خمینی (1309-1356ش)، هم‌زمان با بیستمین سالگرد رحلت و برگزاری کنگره آن شهید در مهر و آبان 1376ش، با هدف تبیین زندگی و ویژگی‌های علمی، معنوی و سیاسی او است.
| يادها و يادمانها از شهيد آيت الله سيد مصطفی خمينی (ره) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کمیته علمی کنگره شهید آیت الله سید مصطفی خمینی (ره) (نويسنده) |
| ناشر | مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينی (ره). مؤسسه چاپ و نشر عروج |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1376ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /خ۸ک۹ 55/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
ناشر، سید مصطفی خمینی را «اسماعیل انقلاب اسلامی» نامیده و افزوده: کتاب حاضر، مجموعه مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایی پیرامون ابعاد شخصیت ممتاز اسماعیل انقلاب اسلامی است که بخشی از آن تاکنون (شهریور 1376ش) در مطبوعات ایران به چاپ رسیده است[۱].
ساختار
کتاب حاضر در 2 جلد سامان یافته است:
- شامل 33 مصاحبه و سخنرانی از شخصیت‌های گوناگون و 1 دست‌نوشته و 1 وصیت‌نامه از سید مصطفی خمینی.
- شامل 27 مصاحبه و سخنرانی و 2 میزگرد (شب خاطره و تبیین نقش سیاسی شهید در نهضت اسلامی).
نمونه مطالب
- سخنرانی امام خمینی:
- خدا شاهد است مصطفای من تنها آن نبود که سالش نزدیک است، بلکه همه به‌خاک‌و‌خون‌کشیده‌های حادثه شوال (17 شهریور 1357 مطابق با 4 شوال 98) مصطفاهای من بوده‌اند. من این استقامت را و این فیض شهادت را که خداوند متعال نصیب فرزندانم فرمود، به پدران و مادران و همه بستگانشان تبریک می‌گویم.
- من امید داشتم که این مرحوم (سید مصطفی خمینی) شخص خدمت‌گزار و سودمند برای اسلام و مسلمین باشد، ولی «لا رادَّ لقضائه و إن الله لغنيّ عن العالمين»[۲].
- سخنرانی مقام معظم رهبری:... سید مصطفی خمینی یکی از شخصیت‌های بالقوه و بالفعل اسلام بود. روزی که ایشان شهید شدند، در حدود سنین 48-47 سالگی بودند و در آن سن جزء ممتازترین کسانی بود که در حوزه‌های علمیه قم، نجف، مشهد و... وجود داشت. بنده ایشان را به‌عنوان یک چهره برجسته حوزه علمیه قم از سال‌ها قبل می‌شناختم... در سال 1341ش، مبارزات روحانیت و حوزه علمیه شروع و وی در متن مبارزات قرار داشت، اما بدون هیچ‌گونه تظاهر. شگفت‌آور بود که او در منزل امام مانند یکی از واردین این منزل و کسانی بود که به‌طور طبیعی در این خانه رفت‌وآمد می‌کردند؛ چنان‌که کسی احساس نمی‌کرد او پسر امام خمینی است...[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.