سرگذشت فرهیختگان خراسان جنوبی
سرگذشت فرهیختگان خراسان جنوبی، نوشته رجالی معاصر؛ محمّدحسن ربانی بیرجندی (متولد 1343ش)، زندگینامه 23 نفر از دانشوران علوم اسلامی است که علیرغم همه مشکلات در این منطقه به جهاد فرهنگی پرداختند و مُخلِصانه برای رشد علمی و معنوی مردم کوشیدند. 22 نفر از این شخصیتها (از جمله محمد ربانی گازاری-پدر نویسنده-) مرحوم شده و 1 نفر (محمدابراهیم ربانی) در زمان نگارش مقدمه کتاب(بهمن 1395ش.) زنده بوده است.
سرگذشت فرهیختگان خراسان جنوبی (سرگذشت فشرده ... | |
---|---|
پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) |
ناشر | نشر دانش حوزه |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1396ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978964-8893-51-9 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ر2ف4 55/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انگیزه فرهنگی
نویسنده اشتیاقش به نگارش کتاب حاضر را ثمره روایتی از رسول خدا(ص) در فضیلت تاریخنگاری دانسته و افزوده که تأکیدش بیشتر بر دانشوران خراسان جنوبی بهویژه بیرجند و روستای گازار است. ربانی بیرجندی میگوید: این بزرگان بهرغم بُعد مسافت از مراکز علمی و حوزههای علمیه، خالصانه در مناطق دوردست مشغول تبلیغ دین و روشن نگاهداشتن مشعل هدایت بودند و سهم بسزایی در ارشاد و ترویج فضائل داشتند.[۱]
ساختار و محتوا
مباحث بدون تقسیم به بخش و فصل و با شمارهگذاری بر اساس ترتیب تاریخی (زمان درگذشت دانشوران) تنظیم شده است. برخی از شخصیتهای مهم مطرحشده در کتاب حاضر عبارت است از: محمدابراهیم آیتی، سید حسن تهامی، سید محمد مشکوة، سید غلامرضا سعیدی و شهید شیخ علی مزاری.
نمونه مباحث
- آیتالله محمدابراهیم ربانی از سال 1344ش. به بیرجند بازگشت و بعد از انقلاب اسلامی پس از آنکه
مدتی در دستگاه قضایی به حلّ و فسخ دعاوی مشغول بود، در مسجد بازار سرپوشيده بيرجند به امامت جماعت و تبليغ پرداخت که تاکنون ادامه دارد... مهمترین اثرش وجیزة في ولایةالفقیه است.[۲]
اسناد تاریخی
نویسنده تصاویر تعداد 33 سند از اسناد تاریخی مربوط به دانشوران مذکور در این اثر را آورده است.[۳] از جمله اجازه امام خمینی به آیتالله محمدابراهیم ربانی در امور حسبیه و شرعیه.[۴] به گفته محمّدحسن ربانی بیرجندی برخی از این اسناد، اجازات عالمان برجسته است که برای نخستینبار انتشار مییابد.[۵]
ضمیمه
نویسنده در پیوست پایانی کتاب، خاطرات حضور مقام معظم رهبری در بیرجند (سفر تبلیغی سال 1339ش. و دهه عاشورای 1342ش.) را به نقل از 2 نفر از شاهدان بیرجندی نقل کرده است.[۶]
مآخذ نویسنده
نویسنده برای نگارش این اثر، افزون بر قرآن کریم، از 54 منبع (49 کتاب عربی و فارسی و 5 نشریه و روزنامه فارسی) استفاده کرده است.[۷]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.