آل عبدالکریم، عبدالسلام
| نام | عبدالسلام آل عبدالکریم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | برجیس |
| متولد | 1387ق |
| محل تولد | ریاض |
| رحلت | شب شنبه، سیزدهم صفر سال 1425ق |
| اساتید | عبدالعزیز بن باز |
| برخی آثار | التحفة المدنية في العقيدة السلفية
إقامة الحجة و الدليل و إيضاح المحجة و السبيل الإعلام ببعض أحكام السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12785AUTHORCODE |
عبدالسلام بن برجس آل عبدالكريم (1387-1425ق)، عالم و محقق سلفی سعودی و تحقیق «التحفة المدنية في العقيدة السلفية»، از جمله آثار اوست.
ولادت
ابوعبدالرحمن عبدالسلام بن برجس بن ناصر آل عبدالکریم، در سال 1387ق، در ریاض متولد شد. خانواده آل عبدالکریم یکی از خانواده‌های مشهور در شهر حرمت از استان مجمعه عربستان سعودی است. سلسله این خاندان به خانواده‌های ریشه‌دار بنی‌سعد از بنی‌تمیم بازمی‌گردد.
تحصیلات
او تحت سرپرستی والدین خود بزرگ شد و قرآن کریم را حفظ کرد و در سیزده سالگی شروع به فراگیری دانش نمود. وی مقطع ابتدایی را در شهر ریاض گذراند، سپس به مؤسسه علمی وابسته به دانشگاه اسلامی امام محمد بن سعود پیوست. پس از آن در دانشکده شریعت در همان دانشگاه تحصیل کرد و در سال 1410ق، فارغ‌التحصیل شد. سپس تحصیلات عالی خود را ادامه داد و به عضویت مؤسسه عالی قوه قضائیه در ریاض درآمد و تحصیلات کارشناسی ارشد را به پایان رساند. وی سپس به‌عنوان قاضی در وزارت دادگستری منصوب شد، اما درخواست استعفا کرد. پس از آن به دادگستری جده وارد شد، ولی تنها یک هفته در آنجا ماند و به‌عنوان مدرس به مؤسسه عالی قضاء در شهر ریاض بازگشت. در سال 1422ق، برای تحقیق کتاب «الفوائد المنتخبات شرح أخصر المختصرات» عثمان بن جامع، موفق به دریافت درجه دکترا شد، سپس به‌عنوان استادیار در دانشکده عالی قضاوت منصوب گردید و این تا زمان مرگش ادامه داشت.
اساتید
- عبدالعزیز بن باز؛
- محمد بن صالح بن عثیمین؛
- عبدالله بن عبدالرحمان بن جبرین؛
- سعد بن محمد شقیران؛
- عبدالله بن محمد دویش؛
- صالح بن عبدالرحمان اطرم.
وفات
وی در شب شنبه، سیزدهم صفر سال 1425ق، مطابق با چهارم آوریل 2004م، در یک تصادف رانندگی درحالی‌که در راه احساء به ریاض بود، درگذشت و پیکرش به ریاض منتقل شد و در آنجا دفن گردید.
آثار
- التوثيق بالعقود في الفقه الإسلامي (پایان‌نامه کارشناسی ارشد)؛
- تحقیق «التحفة المدنية في العقيدة السلفية»؛
- القول المبين في حكم الاستهزاء بالمؤمنين؛
- إيقاف النبيل على حكم التمثيل؛
- التمني؛
- عوائق الطلب؛
- الإعلام ببعض أحكام السلام؛
- الحجج القوية على أن وسائل الدعوة توقيفية؛
- ضرورة الاهتمام بالسنن؛
- الأبيات الأدبية الحاصرة؛
- المعتقد الصحيح الواجب على كل مسلم اعتقاده؛
- إبطال نسبة الديوان المنسوب لشيخ الإسلام ابن تيمية؛
- معاملة الحكام في ضوء الكتاب و السنة؛
- الأمر بلزوم جماعة المسلمين و إمامهم و التحذير من مفارقتهم؛
- بيان المشروع و الممنوع من التوسل؛
- التوثيق بالعقود في الفقه الإسلامي؛
- قطع المراء في حكم الدخول على الأمراء؛
- الأحاديث النبوية في ذم العنصرية الجاهلية؛
- مشروعية هبة الثواب؛
- المحاضرات في الدعوة و الدعاة؛
- شرح المحرر في الحديث لابن عبدالهادي؛
- تدوين العقيدة السلفية جهود أئمة الإسلام في نشر العقيدة الإسلامية؛
- بيان مشروعية الدعاء على الكافرين بالعموم؛
- ضرب المرأة بين حكم الشرع و واقع الناس[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: ویکیبیدیا، الموسوعة الحرة