ستوده، غلامرضا
| ستوده، غلامرضا | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | غلامرضا ستوده |
| ولادت | ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۱۳ش |
| محل تولد | مشهد |
| پیشه | نویسنده، شاعر، استاد زبان و ادبیات فارسی |
غلامرضا ستوده (متولد 1313ش)، نویسنده، شاعر، استاد زبان و ادبیات فارسی
ولادت
در ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۱۳ش در مشهد دیده به جهان گشود.
تحصیلات
پس از طی دوره‌های ابتدایی و متوسطه در زادگاهش، برای تحصیلات دانشگاهی راهی تهران شد و در سال ۱۳۳۸ش از دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران در رشتۀ منقول (فلسفه) لیسانس گرفت و هم‌زمان شهادت‌نامه‌های علوم قضائی و علوم تربیتی را تا سطح لیسانس گذرانید. در ۱۳۴۷ از همان دانشگاه در رشتۀ زبان‌شناسی همگانی و زبان‌های باستانی و در ۱۳۴۹ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی فوق‌لیسانس گرفت. در ۱۳۵۳ با دفاع از پایان‌نامه‌اش با عنوان «تصحیح انتقادی بهجةالتواریخ» به راهنمایی دکتر عبدالحسین زرین‌کوب به دریافت درجۀ دکتری در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران نائل شد.
فعالیت‌ها
از ۱۳۳۹ در دانشگاه تهران به عنوان کارشناس کتاب‌های مرجع در کتابخانۀ دانشکدۀ ادبیات آغاز به کار کرد. پس از آن معاونت و ریاست دایرۀ امتحانات دانشکدۀ ادبیات، معاونت ادارۀ آموزش، ریاست دبیرخانه و مدیریت مجلۀ دانشکدۀ ادبیات را عهده‌دار شد. همچنین در همان دانشکده سال‌ها به تدریس مرجع‌شناسی و روش تحقیق، تاریخ ادبیات و آئین نگارش مشغول بود.
ستوده از سال ۱۳۵۳ش تا زمان بازنشستگی در سال۱۳۸۳ش، معاونت دکتر سیدجعفر شهیدی را در مؤسسۀ لغت‌نامۀ دهخدا بر عهده داشت. همچنین در تألیف بخشی از لغت‌نامۀ بزرگ فارسی مشارکت داشت. همچنین راه‌اندازی مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی در کنار مؤسسۀ لغت‌نامۀ دهخدا به کوشش او انجام پذیرفت.[۱]
آثار
- مجموعۀ خطابه‌های نخستین کنگرۀ تحقیقات ایرانی (ج ۲ و ۳)
- در شناخت اقبال (مجموعۀ مقالات کنگرۀ جهانی اقبال لاهوری)
- تحمیدیه در ادب فارسی (با همکاری محمدباقر نجف‌زاده بارفروش)
- احوال و آثار خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی
- سیمای رستم در شاهنامه (هزار بیت منتخب از شاهنامه)
- مرجع شناسی و روش تحقیق در ادبیات فارسی
- نمیرم ازین پس که من زنده‌ام (مجموعۀ مقالات هزارۀ شاهنامۀ فردوسی)
- فرهنگ متوسط دهخدا (با همکاری اکرم سلطانی و ایرج مهرکی)
#بخش‌هایی از لغت‌نامۀ بزرگ فارسی
- مشارکت در تألیف فرهنگ فارسی به چینی در دانشگاه پکن.
مشارکت در تألیف فرهنگ چینی به فارسی در دانشگاه پکن.[۲]
پانويس