عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)
عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)، نوشته متکلم معاصر شیعه، سید على حسینى میلانى (متولد 1327ش)، پژوهشی کلامی با هدف اثبات مصونیت حجت‌های الهی (پیامبران و دوازده امام) از ارتکاب گناه، اشتباه و فراموشی است. نگارنده در کتاب حاضر به دیدگاه‌های دانشمندان عامّه (مانند طبری، فخر رازی و ابن تیمیه) نیز توجه کرده و به شبهات مطرح در این زمینه پاسخ استدلالی داده است.
| عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی میلانی، علی (نويسنده) هیئت تحریریه انتشارات الحقایق (تهيه کننده) |
| ناشر | مرکز الحقائق الإسلامیة |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1394ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-5348-93-4 |
| موضوع | عصمت (اسلام) - عصمت (اسلام) - مطالعات تطبیقی |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع6ح5 220/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار و محتوا
نویسنده، این اثر را به بخش و فصل تقسیم نکرده و بدون مقدمه، مباحثش را ذیل چند عنوان مطرح کرده است. تعریف لغوی و اصطلاحی عصمت، اهمیت و جایگاه آن در اعتقادات اسلامی، پاسخ به چند شبهه پیرامون عصمت پیامبران آسمانی، تبیین ادله عصمت امامان شیعه و نقد نظریه «عصمت اجماع امت» از جمله محورهای مهمّ کتاب است.
نقدی بر المیزان
نویسنده با تأکید بر اینکه عصمت، حالتى باطنى و ملکه‌اى نفسانى است که خداوند از سر لطف به برخى عطا مى‌کند، پس اکتسابى نیست و امرى مستقل از علم است، سخن علامه طباطبایى در تفسیر المیزان مبنی بر استناد عصمت به علم را ناکافی و مستلزم قول به عدم عصمت از خطا، سهو و نسیان شمرده است؛ زیرا علم، با آن موارد قابل جمع است.[۱]
ابعاد عصمت
به گفته سید على حسینى میلانى، عصمت پیامبران از سه جهت عمومیت و اطلاق دارد:
- حجت خدا از ابتداء تا انتهاى زندگیش، معصوم است.
- عصمت به گناه و معصیت اختصاص ندارد؛ بلکه خطا و سهو و نسیان را هم دربرمى‌گیرد.
- عصمت، امور عرفى و اجتماعى را نیز شامل مى‌شود و به عقائد، تبلیغ احکام شریعت و انجام واجبات و محرمات اختصاص ندارد. [۲]
دلالت روایات بر عصمت امامان
نویسنده بعد از بیان دلیل عقلی و قرآنی، ادله روایی بر عصمت دوازده امام(ع) را فراوان دانسته و فقط به توضیح سند و دلالت هفت حدیث ثقلین، سفینه، منزلت، علی مع القرآن و القرآن مع علی، باب حطّه و إنّ علیاً لا یفعل إلاّ بما یؤمر، بسنده کرده است.[۳]
مآخذ نویسنده
نویسنده برای نگاش این کتاب، از بیش از دویست کتاب به زبان عربی (کلامی، روایی، تفسیری، فقهی، رجالی، تاریخی، لغوی و...) استفاده کرده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.