غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی)
غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی) | |
---|---|
پدیدآوران | آمدی، عبدالواحد بن محمد (نويسنده)
انصاری، محمد علی (قمی) (مترجم) امام علی علیهالسلام (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | غرر الحکم و درر الکلم. فارسی - عربی ** مجموعه کلمات قصار حضرت مولی الموالی الامام ابوالحسن امیرالمومنین علی بن ابی طالب |
ناشر | محمد علي الانصاري القمي |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1337ش |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | احادیث شیعه - قرن 5ق. - علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | 1300ﻫ 38/041 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی) ترجمه فارسی اثر ارزشمند عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی (متوفی 510 یا 550ق) به قلم محمدعلی انصاری قمی است.
غرر الحکم و درر الکلم، دربرگیرنده بیش از ده هزار (10760) حدیث از سخنان کوتاه امیرالمؤمنین علی(ع) است و به ترتیب حروف الفبا (فقط حرف اول نخستین کلمه حدیث) تنظیم شده است[۱]
مترجم در ابتدای کتاب به انگیزه ترجمه کتاب اشاره کرده است. او در سال 1370ق چند روز پس از شرح و ترجمه نهج البلاغه، در حجره یکی از دوستان با نسخه خطی ارزشمندی از «غرر الحکم» امام علی(ع) برخورد کرده و متحیر از اینکه چرا کسی به فکر نیفتاده که این سخنان گرانمایه را ترجمه کند، با شوق فراوان به ترجمه این اثر اقدام میکند. او در ادامه مقدمه به ویژگیهای این نسخه اشاره میکند: در اوائل و اطراف صفحات و اواخر آن حواشی و تعلیقات گرانبهایی است از احادیث و اشعار و حکم که به مناسبت موضوعاتی نوشته شده است.[۲]
مترجم پیش از آغاز ترجمه، لازم دیده شرححال علمایی که در طول قرون در گردآوردن کلمات امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) همت گماشتهاند را به اختصار متذکر شود. در این رابطه به شرححال موجز هفت تن از جمله جاحظ، قطب الدین راوندی، سید رضی و ابن ابی الحدید معتزلی اشاره کرده است. انصاری معتقد است که بهطور قطع و یقین میتوان گفت که از میان تمام کسانی که همت گمارده و سخنان باب مدینه علم را گردآوردهاند هیچکدام همتشان والاتر از مرحوم آمدی نبوده است و بیش از وی نتوانستهاند جمعآوری نمایند. شرححال آمدی از ریاض العلماء افندی نقل شده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- انصاری قمی، ناصرالدین؛ «کتابشناسی «غرر الحکم و درر الکلم، معرفی و نقد»، علوم حدیث، بهار 1378، شماره 11، ص 157 تا 172.