البلاغة
| البلاغة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابو علي، محمد برکات حمدي (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | عرض و توجیه و تفسیر |
| ناشر | دار الفکر |
| مکان نشر | اردن - عمان |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2آ9 83 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البلاغة عرض و توجيه و تفسير، اثر محمد برکات حمدی ابوعلی، پژوهشی است پیرامون علم بلاغت و چگونگی ارائه و تفسیر مباحث و مطالب آن.
نویسنده در ابتدای کتاب، نخست به اشکالات موجود در مطالعه و تحقیقات صورت‌گرفته پیرامون علم بلاغت اشاره نموده و سپس به بیان برخی از ویژگی‌های کتاب، پرداخته است. وی ادعا ندارد که این کتاب را بدون بررسی اصول قدیمی علم بلاغت نوشته و نیز به مطالبی پرداخته است که دیگران به آن نپرداخته‌اند[۱]، بلکه معتقد است وی در این اثر، به تلخیص آن چیزی پرداخته است که دیگران، آن را بسط و گسترش داده و یا برخی از مطالب و مفرداتی که دیگران فکر می‌کردند نیازی به آنها نیست را شرح، بسط و گسترش داده است[۲].
بنابراین خواننده با مطالعه کتاب، مطالب جدیدی را برای افزودن به تحقیقات و آرای پیشینیان و نیز جزئیات مناسبی برای تکمیل در فصول و ابواب سایر کتب، خواهد یافت؛ مطالبی که مفردی از مفردات بلاغت عربی است و آموختن آن، به خدمت بلاغت عربی و معرفی هرچه بیشتر آن، خواهد انجامید[۳].
نویسنده در این کتاب، میان چگونگی آغاز دیدگاه‌های بلاغی در میان فصحا و شعرا در شعر عرب جاهلی و نحوه پیدایش، رشد و بلوغ دیدگاه‌های بلاغی تا زمانی که به‌عنوان یک علم مستقل با منشأ و معیارهای قابل تفکیک با سایر علوم تبدیل شد، تفاوت قائل شده و معتقد است که بلاغت با تصویر و ویژگی‌هایی که دارد و با تحقیقات و مطالعاتی که پیرامون آن انجام شده است، بدون توجه به قرآن کریم و برجسته ساختن راز اعجاز آن، امکان‌پذیر نخواهد بود[۴].
وی مطالب کتاب خویش را در سه فصل، تنظیم نموده است: در فصل نخست، به بررسی زمینه‌های تاریخ علم بلاغت پرداخته و در فصل دوم، اهمیت ذاتی و اجتماعی علم بلاغت را مورد بحث و بررسی قرار داده است. در فصل سوم نیز جنبه ادبی بلاغت و تعامل آن با زندگی انسانی و تمدنی را توضیح داده است[۵].
یکی از ویژگی‌های بارز کتاب، استفاده نویسنده از منابع و مراجع فراوانی است که از جمله آنها، می‌توان به «جمع الجواهر في الملح و النوادر» ابراهیم بن علی قیروانی و «الموافقات في أصول الشريعة» ابراهیم بن موسی شاطبی، اشاره نمود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.