المشکاة الفتحیة علی الشمعة المضییة للسیوطي
| المشکاة الفتحیة علی الشمعة المضییة للسیوطي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بدیری، محمد بن محمد (نويسنده) نعیمی، هشام سعید محمود (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | الشمعه المضیه. شرح |
| ناشر | الجمهوریة العراقیة. وزارة الأوقاف و الشؤون الدينية |
| مکان نشر | عراق - بغداد |
| سال نشر | 1403ق - 1983م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | زبان عربی - نحو - سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، 849 - 911ق. الشمعه المضیه - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س9 ش8022 6151 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المشكاة الفتحية علی الشمعة المضية للسيوطی (ت 911ق)، اثر محمد بن محمد بن محمد بن احمد ابی‌حامد بدیری دمیاطی (متوفی 1140ق)، شرحی است بر «الشمعة المضية في علم العربية» نوشته جلال‌الدین سیوطی که همراه با متن اصلی، با تحقیق هشام سعید محمود، به چاپ رسیده است.
شارح در شرح مباحث کتاب، از اسلوب و روشی ساده، بدون به‌کار بردن عبارات مغلق و پیچیده استفاده کرده و مطالب و مباحث را، بدون مشقت و زحمت زیاد در فهم آن، در اختیار خواننده قرار داده است. درعین‌حال، از ذوق ادبی خویش بهره برده و از اسلوب سجع نیز در استخدام کلمات و عبارات، بهره برده است[۱].
ازآنجاکه شارح خود از صوفیه شاذلیه می‌باشد، در سرتاسر شرح او، می‌توان عبارات و کلمات مربوط به صوفیه را به‌خوبی مشاهده نمود[۲].
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شرح حاضر، استفاده شارح از منابع و مصادر معتبر می‌باشد که از جمله آنها، پس از قرآن کریم، عبارتند از: صحاح سته در احادیث شریف نبوی، «الكتاب» سیبویه، «شرح التصريح علی التوضيح» ابن هشام، «فتح الباري بشرح صحيح البخاري» ابن حجر عسقلانی و «فرائد العقود العلوية في حل ألفاظ شرح الأزهرية للأزهري» شیخ علی بن ابراهیم حلبی[۳].
برخی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌های اثر حاضر را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود:
- تقسیم هر صفحه از کتاب به سه قسمت:
- قسمت بالا: که در آن، متن «الشمعة المضية في علم العربية» سیوطی به‌تنهایی آورده شده تا خواننده با متن اصلی آشنا شود.
- قسمت وسط: که متن به‌همراه شرح آن آورده شده است. [شرح به‌صورت غیر مزجی می‌باشد. قسمت‌هایی از متن که نیاز به توضیح و تشریح دارد، شرح شده است]
- قسمت پایین: که به پاورقی‌ها و هوامش، اختصاص یافته است.
- ارجاع نصوص به منابع اصلی آنها، به‌همراه ذکر نام مؤلف و کتاب او؛ این در حالی است که شارح، در برخی موارد، به نام کتاب یا مؤلف آن، تصریح نکرده و فقط به اشار‌اتی غامض، اکتفا نموده است.
- ارائه ترجمه و شرح حال برای تمام اعلام مذکور در کتاب، اعم از مشهور و غیر مشهور، مگر در مواردی که مطلبی درباره آن شخص، در کتاب تراجم ذکر نشده باشد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.