مکتبهای حدیثی
مکتبهای حدیثی، نوشته محمد حسن ربانی(1343ش) است. در این کتاب مکتبهای حدیثی منسوب به شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، قم، حله، جبل عامل، اصفهان، نجف، مشهد، قم در دورۀ اخیر و بحرین، بررسی شدهاند. این کتاب فرایند چگونگی تدوین حدیث را از آغاز تا اکنون به ضمیمۀ ویژگیهای مکتبهای حدیثی، سرآمدان هریک از آنها و تفاوتشان را با یکدیگر بررسی کرده است. نویسنده، مکتب حدیثی را آن میداند که بر اساس یک حرکت و جریان حدیثی، تألیفات فراوان و نگارشهای گوناگون در وادی حدیث پدیدار شده و پیامدهایی نیز داشته باشد.[۱]
مکتبهای حدیثی | |
---|---|
![]() | |
پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) |
ناشر | [بی نا] |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وی در بررسی مکتب های حدیثی از مکتب حدیثی مدینه به دوره طلایی یاد میکند[۲]و شکلگیری مکتب روایی کوفه را به دوران امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مربوط میداند.[۳]در باور او شکوفایی مکتب بغداد به دوران قدرت آل بویه(448ق –332ق) بازمیگردد.[۴]مکتب قم با ابراهیم بن هاشم(260ق) و فرزندش علی بن ابراهیم(328ق) و سپس، احمد بن محمد بن خالد برقی اوج میگیرد.[۵]مصنف با تردید برای شهر حله مکتب حدیثی برمیشمرد چرا که در آن شهر غلبه با فقیهان بوده و رویکرد حدیثی ضعف داشته است.[۶]مکتب حدیثی جبل عامل نیز پدیدآورندۀ علم درایة الحدیث در شیعه است.[۷]مکتب حدیثی اصفهان به قرن یازدهم و دوازدهم بازمیگردد که این شهر در آن زمانه مرکز نشر حدیث شد. شیخ بهایی(1030ق) آغازگر این مکتب است.[۸]مکتب حدیثی نجف با میرزا حسین نوری(320ق) در قرن سیزدهم ظهور کرده است.[۹]پیشینه مکتب حدیثی مشهد به امین السلطان طبرسی(580ق) میرسد و با شیخ حر عاملی(1104ق)، میرزا مهدی اصفهانی(1365ق)، نمازی شاهرودی(1405) و محمدرضا حکیمی(1400ق) ادامه مییابد.[۱۰]قم در دوره اخیر در مکتب حدیثی آیت الله بروجردی(1380ق) جلوه گر شده است. پایانبخش کتاب، مکتب حدیثی بحرین است. بحرانی ها، شیخ یوسف(1186ق)، سید هاشم(1107ق) و شیخ عبدالله چهره های شاخص آن اند.[۱۱] رویکردی که بر این مکتب چیره است، بیش از آنکه نقد، تحلیل و فقه الحدیث باشد، تجمیع حدیث است.[۱۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.