منصوري في الطب

    از ویکی‌نور
    منصوری فی الطب
    منصوري في الطب
    پدیدآورانرازی، محمد بن زکریا (نويسنده)

    ذاکر، محمد ابراهیم (مترجم)

    بکری صدیقی، حازم (مصحح)
    ناشردانشگاه علوم پزشکی تهران
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1387ش
    چاپ1
    شابک978-964-8941-72-2
    موضوعآموزش بهداشت - پزشکی پیشگیری - متون قدیمی تا قرن 14 - پزشکی پیشگیری - مقاله‏ها و خطابه‏ها - مواد غذایی - مصرف
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ر‎‏2‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏1387‎‏ 427 ‏RA‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    منصوری فی الطب، نوشته ابوبکر زکریای رازی(313ق-251ق) است که با پژوهش و گزارۀ حازم بکری صدیقی و پژوهش و برگردان محمد ابراهیم ذاکر از زبان عربی به فارسی چاپ شده است.

    طب منصوری، کناش منصوری، کتاب المنصوری علی سبیل الکناش نام‌های دیگر آن است. [۱]

    نام این کتاب برگرفته شده از نام فرمانروایی سامانی -ابوصالح منصور- در قرن سوم هجری است. رازی از کتاب‌های بقراط و جالینوس و آرماسوس و بسیاری از پزشکان دیگر در دوره‌های گذشته و دیگر سخنگویان دانش پزشکی که پس از ایشان آمدند همچون پولس و دیگران برداشت کرده و همچنین آنچه را خود با پژوهش و آزمایش‌های علمی بدان رسیده را بر آن افزوده و آن را به گونه‌ای گزینش و کوتاه ولی رسا آورده است.[۲]برجستگی آثار رازی -از جمله کتاب منصوری- در این است که او مشاهدات بالینی را شرح داده و ثبت کرده است.[۳]

    کتاب در ده گفتار صورت‌بندی شده است که شش گفتار نخستین در بارۀ پزشکی نظری است و در آن به گونه‌ای گسترده، کالبدشناسی، فیزیولوژی، آسیب‌شناسی، شناسایی آمیزه‌های گوناگون و ناهماهنگ آدمی و شناخت نشانه‌هایی بر مبنای دانش ریخت‌شناسی از روی فرم چشم، گوش و فاصله ابروان و چگونگی آن‌ها و دیگر بخش‌های چهره، دست، پا و سینه -که پیشینیان برای شناخت انسان ها بر آن تکیه می‌کردند و گمان می‌رفت از راه شناخت درست این دانش به پاره‌ای از ویژگی‌ها و اخلاق آدمی دست‌یابند- بررسی شده است. همچنین، خواننده با نیروی همۀ خوراکی‌ها و مزه‌ها و نیز، شناسایی داروهای تکی با زیرساخت سه‌گانۀ کانی، جانوری و بیشتر از همه، گیاهی آشنا می‌شود. در این کتاب بیش از یکصد و هشتاد داروی ترکیبی برای هر درمان دیده می‌شود. بهداشت همگانی، زیباسازی، آرایش و پیرایش اندام‌ها و بهداشت آن‌ها و شیوۀ درست گردشگری در چهار فصل سال توضیح داده شده است.[۴]

    رازی در گفتارهای دیگر، در بارۀ پزشکی کاربردی و بالینی به همراه سم‌شناسی بگستردگی سخن گفته است. گفتار نهم -که اروپاییان توجه ویژه‌ای به آن داشته‌اند- در شناخت همۀ بیماری‌های سر تا پا است که در آن آسیب‌های همۀ بیماری‌ها و پیش‌آگاهی از آن‌ها و درمان‌شان دسته‌بندی شده است. گفتار دهم در بارۀ تب و گونه‌های بسیار آن است.‏[۵]


    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص 35
    2. ر.ک: مقدمه کتاب، ص 36و37
    3. ر.ک: همان، ص 25
    4. ر.ک: همان، ص 36
    5. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب

    وابسته‌ها