فیض نشر الانشراح من روض طی الاقتراح
| فیض نشر الانشراح من روض طی الاقتراح | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن طیب، محمد بن طیب (نويسنده)
فجال، محمود (محقق) سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر ( نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الاقتراح فی اصول النحو و جدله ** الاقتراح فی اصول النحو و جدله. شرح |
| ناشر | دار البحوث للدراسات الإسلامیة و إحیاء التراث |
| مکان نشر | امارات - دبی |
| سال نشر | 1423ق - 2002م |
| چاپ | 2 |
| شابک | - |
| موضوع | زبان عربی - نحو - سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، 849 - 911ق. الاقتراح فی اصول النحو و جدله - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | 1423 /س9 الف7022 6151 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
فيض نشر الانشراح من روض طي الاقتراح، نوشته ابوعبدالله محمد بن طیب فاسی (1170ق-1110ق)، شرحی است بر کتاب «الاقتراح في أصول النحو و جدله» از جلال‌الدین سیوطی (911ق). اثر حاضر که مشتمل بر متن و شرح هر دو است، در دو جلد با پژوهش و شرح محمود یوسف فجال چاپ شده است. ابن طیب فاسی برای شرح کتاب «الاقتراح» بسیار از کتاب ابن علان (1057ق) – که آن‌هم شرحی بر اقتراح است - بهره برده است. البته فایده‌های مهمی را به آن افزوده است و این، کتاب وی را در جایگاهی قرار داده که برای فهمیدن عبارت‌های «الاقتراح» کفایت‌کننده و وافی به مقصود است[۱]. محقق، ابن طیب را برخوردار از نثری محکم و قوی، دلیلی استوار و آگاهی گسترده می‌داند و او را در آوردن احادیث نبوی و استشهاد بلیغ به آن‌ها ستایش می‌کند؛ که این ویژگی‌ها در کتاب او نمودار است[۲]. با نگاه به عنوان‌های کتاب پی می‌بریم که مصنف در اثرش تلاش می‌کند درآمدی را برای ورود به مباحث دانش نحو بنویسد و از شرح تفصیلی مسائل نحو پرهیز کرده است؛ عنوان‌بندی کتاب به تعریف اصول، حدود و فائده دانش نحو، انواع دلالت‌ها و حکم‌های نحوی، ملاک‌های شناخت اسم عجمی و در آخر، تقسیم الفاظ به واجب، جایز و ممتنع، نشاندهنده این منظور و قصد نویسنده است[۳].
محقق در پژوهش خویش، از زندگی و آثار ابن طیب و سیوطی، روش ابن طیب در «الفیض»، نقد او به سخن ادیبان بزرگ عرب، دفاع وی از ابن مالک، کتاب «الفیض» و اثبات نسبت آن به مؤلف و معنای لغوی و بلاغی نام آن سخن می‌گوید[۴].
الاقتراح في أصول النحو و جدله
نوشته عبدالرحمن بن ابوبکر سیوطی (911ق) است. وی مسائل بنیادین دانش نحو را که در کتاب‌های دیگر پراکنده بوده، یکجا در کتابش گردآوری کرده است. وی در خطبه کتاب به این نکته اشاره فرموده و اصول نحو را نسبت به نحو همچون اصول فقه نسبت به فقه دانسته و خاطرنشان نموده که در این کتاب از «خصائص» ابن جنی، بسیار بهره برده و خود مطالب نفیس دیگری را که در کتب مختلف دیده و نیز نوآوری‌های ابتکاری خویش را برآنها افزوده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.