مصری، أبذی
| نام | مصری، أبذی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE13040AUTHORCODE |
شهاب‌الدین احمد بن محمد ابذی (حدود 800-860ق)، از فقهای مالکی‌مذهب و علمای نحو و منطق و دارای آثاری در این زمینه.
نام و نسب
نام کاملش شهاب‌الدین احمد بن محمد بن محمد بن عبدالرحمن بن علی بجایی اُبَّذی مصری است و سه لقب اخیر در نامش نسبت او به موطن اصلی‌اش، «بجایه» (از شهرهای الجزایر) و به ابذه (شهری در اندلس) و سپس به مصر که محل استقرارش بوده است را نشان می‌دهد. او مانند اکثر مغربیان، مالکی‌مذهب بود.
ولادت
هیچ‌یک از تراجم‌نویسان - در عین کم بودنشان - سال تولد او را ذکر نکرده‌اند؛ هرچند استنباط آن با استفاده از کلام سخاوی که درباره او گفته: «و لم یزل علی وجاهته فی العلم و... مات فی رمضان سنة ستین و ثمانمائة بالقاهرة» که سال وفاتش را 860 دانسته و افزودن این کلام به کلام دیگرش در جای دیگر که سن او را حدود 60 سال دانسته و گفته: «و قد جاوز الستین ظنّا»، می‌توان سال تولد او را حدود 800 یا کمی قبل از آن دانست[۱].
اساتید
- ابوعبدالله محمد بن یحیی بن عبدالله بیوسقی بجایی؛
- ابن حجر عسقلانی؛
- ابن خَضِر صالحی؛
- ابوالبرکات عبدالعزیز قاضی الاقالیم؛
- شمس قایاتی؛
- ابن قدید؛
- قمّاح اندلسی؛
- جمال کازرونی.
شاگردان
- سخاوی؛
- ابن تنسی مالکی؛
- ابن صیرفی؛
- زکریای انصاری؛
- سدرشی قاهری حنبلی سعدنی؛
- ابن مزهر؛
- مکینی.
وفات
وی در سال 860ق، از دنیا رفت.
آثار
- بیان کشف الألفاظ التی لابد للفقیه من معرفتها؛
- حدود النحو؛
- شرح إیساغوجی (در منطق)[۲].
پانویس
منابع مقاله
فهمی خالد، مقدمه کتاب «الحدود النحویة»، اثر ابذی مصری، مکتبة الآداب، قاهره، 1428ق/2007م.