ديوان جيحون يزدی
| ديوان جيحون يزدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| کد کنگره | |
ديوان جيحون يزدی عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی از میرزا محمد جیحون یزدی با موضوع شعر و ادبیات فارسی.
میرزا محمد جیحون، شاعری مدیحه سراست که همروزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار می‌زیسته است. وی در شهر یزد به جهان آمده و بخشی از دوران حیات خویش را در آن شهر به سر برده و در آنجا تشکیل عائله داده و نیز حکام و خوانین و اعیان آن شهر را ستوده است ولی به گواهی پاره‌ای از اشعارش به اقامت در آن دیار دلخوش نبوده و ظاهرا از همشریان خود رضایت خاطر نداشته است.[۱]
جیحون در سرایش مدیحه برای ممدوحانش به سیر و گشت در نقاط مختلفی مانند آربایجان و تهران و قم و اصفهان و صفحات جنوب تا خلیج فارس و دریای عمان، پرداخته است.[۲]
میرزا محمد جیحون با سرودن انواع شعر، در کار قصیده و مسمط ورزیده‌تر است، در غزل و مثنوی شاعری موفق نیست و او خود غزلسرایی را شیوه خود نمی‌داند. از جیحون به تقلید پریشان قاآنی و به شیوه گلستان مجموعه کوچکی به نظم و نثر به نام «نمکدان» بر جای مانده است.[۳]
در بخش غزلیات جیحون(ص 386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع:
کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس همه کس را سر او هست و در او نی سر کس
این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بیگمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.[۴]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه محقق بر کتاب.