فتح البیان في مقاصد القرآن
| فتح البیان في مقاصد القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| کد کنگره | |
فتح البیان فی مقاصد القرآن تألیف سید محمدصدیق خان قنوجی بخاری معروف به محمدصدیق حسن‌خان نواب عالی (درگذشته 1307ق)، با هدف نگارش تفسیری با زبان و روش نو به رشته تحریر درآمده است. این اثر با حواشی ابراهیم شمس الدین منتشر شده است.
تفسیر فتح البیان، تفسیری است متوسط، میان روش عقل و نقل که در استنباط آیه، از هر دو منبع برای فهم آیه سود جسته است. به نکات ادبی، توجه کامل داشته و منابع روایی خود را در تفسیر، در مقدمه‌ای که به همین منظور نگاشته، بیان کرده است. نسبت به نقل روایات ضعیف و اسرائیلیات، حساسیت داشته و هر جا که مناسب بوده این مشکل تفاسیر را بازگو کرده است. در عقاید، تابع نظریه اشاعره و از دیدگاه‌های آنان، چون مباحث امامت، صفات باری و عدل دفاع می‌کند و مباحثی چون رؤیت خداوند را به همان شکل که در نظریه عامه منعکس است تبیین می‌کند.[۱]
شیوه ترتیب و چینش مطالب، به مانند سایر مفسران است که به ترتیب مصحف، از نام سوره و معنای آن، فضیلت سوره و آیه و فضیلت قرائت شروع می‌کند و آنگاه آیه به آیه شرح کلمات و پیام جمله را باز می‌گوید. از نکات ادبی، اقوال صحابه و تابعین و اخبار وارده در تحکیم و تأیید معنای آیه کمک می‌گیرد. وی معتقد بوده باید در هر زمان، تفسیر، نگارشی تازه یابد و با زبان عصر، روح و طراوت دیگری پیدا کند و جاذبه قرآن برای طالبان تفسیر در شکل جدید دوچندان گردد: «ولکن لابد فی کل زمان من تجدید ما طال به العهد و قصر للطالبین فیه الجد و الجهد،...».[۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- ایازی، سید محمدعلی، شناخت‌نامه تفاسیر، قم، انتشارات کتاب مبین، چاپ اول، 1378.