طبیب اصفهانی، عبدالباقی بن م‍ح‍م‍د رحیم
| نام | طبیب اصفهانی، عبدالباقی بن م‍ح‍م‍د رحیم |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1127ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 1171ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE33920AUTHORCODE |
بطور قطع و یقین محل تولد طبیب شهر اصفهان بوده است. باید گفته شود با اینکه از عصر طبیب تا این زمان ایام زیادی نگذشته است ولی ما از سال تولد و دوران کودکی و جوانی و ازدواج طبیب چیز زیادی در دست نداریم و این‌ها جزء مسائل مبهم زندگی طبیب اصفهانی است.
فقط در تذکره ریاض‌الشعراء داغستانی آمده است که واله می‌گوید در زمان اقامت نادر در دهلی به مدت 58 روز «از روز نهم ذیحجه سال 1151 تا روز هفته صفر سال 1152» در خدمت طبیب اصفهانی در دهلی بوده است و محتمل است واله تاریخ تولد طبیب را از خود طبیب پرسیده باشد زیرا با دقت می‌گوید «تولدش در سنه هزار و صدوبیست و هفت در دارالسلطنه اصفهان واقع شده».
لازم به یادآوری است در تذکره روز روشن به اشتباه تاریخ «سبعین و مأة و الف» «1170 ه.ق» آمده است که نادرست بودن آن مسلم است. [۱]
خاندان
میرزا عبدالباقی بن میرزاعبدالرحیم از سادات جلیله اصفهان مشهور به طبیب اصفهانی که سیادتش بواسطه حضرت امام زاده حمزه(ع) به حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) امام هفتم شیعیان می‌رسد. پدر طبیب میرزا رحیم حکیم‌باشی شاه سلیمان و شاه سلطان حسین بوده است. [۲].
حرفه و شغل
طبیب در عمر نسبتا کوتاه خود و با وجود شغل طبابت و نیز در مدت کلانتری اصفهان دست از شاعری برنداشته و اشعار زیبایی خلق کرده است. طبیب خود از عنوان طبیب بودن گاهی ایجاد مضمون کرده و از آن جمله گفته است: از طبیب خسته گر احوال پرسندت بگو دیدمش در بستر غم ناتوان افتاده است و نیز گفته است: آیین وفا کار طبیب است که باشد او را غم یاران و کسی را غم او نیست طبیب اصفهانی مدتی کلانتر اصفهان بوده است تذکره نویسان به شغل کلانتری طبیب اصفهانی تصریح کرده‌اند و اعقاب او هم بنام کلانتری معروف گشته‌اند و لازم به یادآوری است که شغل کلانتری پس از زمان نادر شاه بوده و روشن است این شغل کلانتری در اواخر عمر طبیب و هنگام پیری او بوده است که بدین شغل اشتغال داشته است. [۳].
وفات
در تاریخ درگذشت طبیب نیز اختلاف زیادی به چشم می‌خورد بر روی سنگ مزار شریف طبیب نوشته شده است، توفی فی احدی و سبعین و مأة بعد الالف = 1171». [۴].
مقبره
مزار شریف طبیب اصفهانی بقول مرحوم صدر هاشمی «در تخت پولاد» اصفهان رو به طرف لسان‌الارض واقع شده است. [۵].
آثار
دیوان اشعار (دیوان طبیب اصفهانی) تنها اثری است که از میرزا عبدالباقی به جای مانده است. آنطور که در تذکره‌ها آمده است طبیب در ایام حیات کوتاهش دیوان اشعارش را خود ترتیب داده است. [۶].
پانویس
منابع مقاله
سمیعی، کیوان؛ برزآبادی فراهانی، مجتبی، «دیوان طبیب اصفهانی»، ایران، سنایی، چاپ اول.