دیوان همایون کرمانی
دیوان همایون کرمانی مشتمل بر شرح حال و مجموعه اشعار محمد تجربه‌کار کرمانی مشهور به همایون کرمانی (درگذشته 1358ش) است. این کتاب با تصحیح، تدوین و تعلیقات احمد اسداللهی منتشر شده است.
| دیوان همایون کرمانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| کد کنگره | |
کتاب با زندگینامه و مروری بر مکتب فکری و شعری همایون و آثار او آغاز شده، با مناجات، غزلیات، رباعیات، ترکیبات نو و دوبیتی‌ها، قصائد و چکامه‌ها، مثنوی‌ها و... زینت یافته و با سنگ‌نوشته قبر او به آخر آمده است.
نخستین اصلی که در شعر همایون جلب توجه می‌کند اینکه کلام منظوم او جلوه‌ای از ایمان و یقین و پای‌بند به اعتقادات مذهبی است: صبحدم گفتم چو بسم الله الرحمن الرحیم*** سینه‌ایم روشن شد از حمد خداوند کریم.[۱] همچنین با سرودن مناجات معروفی برای چهارده معصوم(ع) ابراز ارادت نموده است.[۲] تصویر پردازی‌های بدیع و روحنواز او در توصیف حضرت زهرا(س) قابل توجه است: هر چند ستاره سحر بود*** دلداده عالمی دگر بود[۳]
دیوان همایون همچنین مشحون از اشعار پندآموز و عبرت‌انگیزی است که راه صحیح زندگی را به آدمی می‌نماید؛ یا اینکه در راستای تنویر افکار عمومی، جامعه را به انس بیشتر با کتاب و بالابردن سطح فرهنگ و آگاهی‌های عمومی دعوت می‌کند: تا یار همدم تو کتاب است***رأی تو روشن است و صواب است ید طولای همایون در غزل و بکارگیری تشبیهات و استعارات نغز و دلنشین، او را سرآمد عصر خویش ساخت.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌ها و متن کتاب.