دیوان حافظ بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن

دیوان حافظ بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن مشتمل بر اشعار شمس‌الدین محمد شیرازی (درگذشته 792ق) متخلص به «حافظ» و ملقب به «لسان الغیب» است. این نسخه میان 9 تا 11 سال پس از وفات حافظ فراهم آمده است. بر این اثر علاوه بر مقدمه تصحیح‌کنندگان، کاظم برگ‌نیسی و محمد گلندام مقدمه نوشته‌اند.

دیوان حافظ بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن
پدیدآوران	[[]] (نویسنده) [[]] (محقق) [[]] (مترجم)
کد کنگره	‏

این نسخه نسخه‌ای است نسبتاً کامل، شامل 407 غزل و 4 قصیده و 23 رباعی و یک ترجیع‌بند که فقط بند اول آن در نسخه مصحح خانلری آمده است. با توجه به آنکه بیشتر نسخه‌های کهن مشتمل بر بخشی از اشعار خواجه است، و نیز با عنایت به این نکته که خانلی با استناد به یادداشت یک کاتب دیوان، آورده که تا نخستین سال‌های سده 10 قمری هنوز مجموعه کاملی از اشعار خواجه در دست نبوده، اهمیت نسخه حاضر بیش از پیش آشکار می‌گردد. دوم آنکه از ترتیب غزل‌ها پیداست که تنظیم اشعار برحسب قافیه در عصر حافظ یا قریب به عهد او ناشناخته نبوده است.‏. حروف‌چینی این طبع با دقتی کم‌نظیر، حرکت‌گذاری کلمات غزل‌ها و زیرنویس‌های هر غزل نیز برای خوانش آسان‌تر غزل‌ها انجام شده است.‏

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.