قویسنی، حسن درویش
| نام | قویسنی، حسن درویش |
|---|---|
| نامهای دیگر | برهان الدين حسن بن درويش بن عبد اللَّه بن مطاوع القويسني |
| نام پدر | درویش |
| متولد | |
| محل تولد | روستای قویسنا شهرستان جعفریه استان غربیه |
| رحلت | 1254ق/1838م |
| اساتید | حسن عطار |
| برخی آثار | شرح نظم السلم المنورق في المنطق: للعلامه الشيخ عبد الرحمن الأخضري |
| کد مؤلف | AUTHORCODE16018AUTHORCODE |
حسن درویش قویسنی (متوفی 1254ق/1838م)، عالم دینی، هفدهمین شیخ الازهر مصر بر مذهب شافعی که به ریاست این دانشگاه رسید.
ولادت
برهان‌الدین حسن بن درویش بن عبدالله بن مطاوع قویسنی در روستای قویسنا شهرستان جعفریه استان غربیه زاده شد.
تحصیلات و اساتید
قرآن را در زادگاهش از بر نمود و پس از آن به الازهر ملحق شد و با وجودی که نابینا بود دروس تفسیر، حدیث، توحید، تصوف، فقه، اصول و... را نزد اساتید آنجا به‌خوبی فراگرفت و پس از چندی خود به درجه استادی رسید.
برخی از اساتید او عبارتند از شیخ محمد عروسی، احمد دمهوجی، حسن عطار.
شاگردان
بسیاری از علمای برجسته از شاگردان او بشمار می‌آیند؛ از جمله مشهورترین ایشان عبارتند از: شیخ ابراهیم باجوری، سید مصطفى ذهبی و شیخ محمد بنانی. یکی از برجسته‌‌ترین شاگردان وی رفاعه طهطاوی است که مباحثی از اصول فقه و علم حدیث را نزد شیخ قویسنی آموخت. از دیگر شاگردان وی نوه او شیخ حسن قویسنی و شیخ رواق بن معمر بودند.
ریاست مشیخه الازهر
او پس از امام عطار در سال 1250ق/1834م، تولیت مشیخه الازهر را تا زمان مرگش به مدت چهار سال برعهده داشت.
ویژگی‌های اخلاقی
شیخ حسن قویسنی، عالمی وارسته، دقیق، متقی، زاهد و عارف بود. بلندی همت او تاآنجا بود که با وجود تنگدستی، کمک محمدعلی پاشا حاکم مصر را نپذیرفت.
وی زاهدانه می‌زیست و به تصوف گرایش فراوانی داشت.
وفات
ایشان در سال 1254ق/1838م، در قاهره از دنیا رفت و در مسجد شیخ علی بیومی به خاک سپرده شد.
آثار
- رسالة في المواريث (سند القويسني)؛
- شرح السلم في المنطق؛
- رسالة في المواريث (في الفقه)[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: وب‌سایت الدستور؛ وب‌سایت بوابة الحركات الإسلامية