اهری، عیسی
| نام | اهری، عیسی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1311ش |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05479AUTHORCODE |
عیسی اهری (متولد 1311-1397ش)، دانش‌آموخته حوزه علمیه، روحانی، خطیب مبارز و محقق.
تولد
ایشان در بهمن ۱۳۱۱ش در شهرستان اهر به دنیا آمد. پدرش مرحوم عبدالسعید، به علت موقعیت معنوی و اجتماعی که داشت به «شیخ سعید» معروف بود و در اهر و روستاهای اطراف به آموزش و تربیت جوانان می‌پرداخت.
تحصیلات
وی دروس مقدمات و سطوح علوم حوزوی را در اهر آموخت و در سال ۱۳۳۳ش برای ادامه تحصیل به تبریز رفت و در محضر علمای ارجمند و بزرگواری چون حضرات آیات: حاج میرزا احمد اهری، حاج میرزا عبدالله مجتهدی، حاج شیخ نصرالله شبستری به تلمذ پرداخت. مدتی بعد به قم آمد و از دروس اساتیدی چون حضرات آیات: میرزا محمد مجاهدی، سید رضا صدر، شیخ جعفر سبحانی و سید عبدالکریم موسوی اردبیلی بهره‌مند شد. و در مراحل تکمیلی در دروس خارج آیات عظام: بروجردی، شریعتمداری، نجفی مرعشی و جلسات تفسیری علامه طباطبایی شرکت نمود.
مبارزات انقلابی
ایشان در سال ۱۳۴۰ش به تبریز بازگشت تا مردم تبریز را با حضور در میانشان، از حقایق اجتماعی، دینی، سیاسی و معنوی آگاه سازد... با آغاز نهضت اسلامی ایران به رهبری امام خمینی، عیسی اهری به قول تبریزی‌ها یکی از «سه تفنگدار» اصلی مبارزات تبریز و بلکه آذربایجان بود، در کنار آقایان: محمدحسن بکایی و محمود وحدت.
البته در این مرحله، دیگر وعاظ تبریز هم هرکدام به میدان آمدند و با توجه به شرایط و امکانات خود در مبارزه و روشن ساختن مردم، فعال شدند؛ ولی پیش از همه، شیخ عیسی اهری بود که شجاعانه در صحنه بود و در جریان «انجمن‌های ایالتی و ولایتی سال ۱۳۴۱» نخستین زندان رفتن را تجربه کرد؛ ولی پس از آزادی، به راه خود ادامه داد. دومین زندان طولانی او، پس از حادثه ۱۵ خرداد و عاشورای خونین مدرسه فیضیه بود.
وی همچنان به مبارزه ادامه داد و منبرهایش یکی از پر مستمع‌ترین منابر تبریز بود. وی بدون ترس به‌طور مستقیم به افشای رژیم می‌پرداخت و در نتیجه در سال‌های ۱۳۴۵ و ۱۳۴۷ هم بازداشت شد و مدت‌ها در زندان به سر برد و بعد از «ممنوع المنبر» شدن در سال ۱۳۴۸ به تهران مهاجرت نمود.
وفات
شیخ عیسی اهری پس از سال‌ها تلاش علمی و دینی پس از تحمل بیماری، در اول ربیع‌الثانی ۱۴۴۰ق برابر با 18 آبان 1397ش در تهران درگذشت و طبق وصیت خود، در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
آثار
- نخستین اثر وی رساله «الخلل الواقع فی الصلاة»، است که درواقع تقریراتی از دروس مرحوم آیت‌الله شریعتمداری بود که برای عرضه در جلسه امتحان دوره آیت‌الله بروجردی تحریر نموده بود و به ممتحنان معظم آن برهه: آیت‌الله صافی و آیت‌الله قاضی تقدیم کرد و به قبولی‌اش در امتحانات انجامید...
- «وهابیت» آز آثار تألیفی ایشان است که در جلسات علمی آیت‌الله مکارم شیرازی مورد بررسی قرار گرفت و سپس به همت مؤسسه ایشان به چاپ رسید.
- «صحیفه المهدی» یکی دیگر از آثار تحقیقی شیخ اهری است که شامل ۴۳ دعا از ادعیه حضرت مهدی(عج) می‌باشد و نخست در قم چاپ شد و سپس در بیروت به چاپ مجدد رسید و بعدها ترجمه انگلیسی‌اش در لندن و ترجمه اردویش در پاکستان زیر عنوان «صحیفه المنجی» منتشر گردید.
- اثر دیگر مرحوم اهری ترجمه کتاب «علی و‌لید الکعبة» تألیف علامه محمدعلی اردوبادی ـ از علمای معروف حوزه نجف اشرف است که با عنوان «علی مولود کعبه» چندین بار در قم چاپ شده است.
- اثر دیگر، ترجمه «مرقد العقیلة» درباره مدفن حضرت زینب (س) است که با مقدمه‌ای از دکتر محمد ثقفی به چاپ رسیده است[۱].
پانویس
- ↑ پایگاه اطلاع‌رسانی استاد سید هادی خسروشاهی
منابع مقاله
پایگاه اطلاع‌رسانی استاد سید هادی خسروشاهی، به آدرس:
http://www.khosroshahi.org/main/index.php?Page=definition&UID=3996427