رضازاده ملک، رحیم
| نام | رحیم رضازداده ملک |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | چهارشنبه هفدهم مهر 1319ش |
| محل تولد | مراغه آذربایجان |
| رحلت | 22 تیرماه 1389ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | متن و ترجمه دو رساله فلسفی
تنکلوشا دبستان مذاهب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10524AUTHORCODE |
رحیم رضازاده ملک (1319-1389ش)، استاد، محقق و پژوهشگر در زمینه تاریخ معاصر ایران، تاریخ ایران پیش از اسلام، دانش گاه‌شماری و پژوهش‌های خیام‌شناسی است که آثاری همچون «تاریخ روابط ایران و ممالک متحده آمریکا» و... را از خود به یادگار گذاشته است.
ولادت
رحیم رضازاده ملک، در روز چهارشنبه ۱۷ مهر 1319ش، در مراغه آذربایجان به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
وی دوره دبیرستان خود را در شهر تهران و کارشناسی و کارشناسی ارشدش را در رشته امور مالی و حساب‌داری در دانشگاه تهران گذراند، پس از آن به آمریکا رفت و کارشناسی ارشد مدیریت مالی و دکترای اقتصادسنجی را در دانشگاه وسکاس خواند. او بررسی‌ها و پژوهش‌های علمی‌اش را در زمینه تاریخ و فرهنگ ایران دنبال کرد[۲].
فعالیت‌های علمی
وی در چند شاخه علمی تبحر خاص داشت و همت و تلاشش را در حوزه‌هایی چون نجوم و گاه‌شماری و تقویم و تاریخ و فرهنگ و ادب ایران متمرکز ساخت[۳]. بااین‌حال، گستره پژوهش‌های دلخواه او تاریخ معاصر ایران، تاریخ ایران پیش از اسلام، دانش گاه‌شماری و پژوهش‌های خیام‌شناسی بود[۴].
وفات
وی در سه شنبه ۲۲ تیر 1389ش، دار فانی را وداع گفت[۵].
آثار
در کارنامه علمی وی، 35 جلد کتاب، 8 مقاله پژوهشی و ده‌ها سخنرانی در مراکز آموزشی و پژوهشی کشور به چشم می‌خورد[۶]. مهم‌ترین آثار او در زمینه‌های مختلف عبارت است از:
- سوسمار الدولة؛
- حیدر خان عمواغلی، چکیده انقلاب؛
- تاریخ روابط ایران و ممالک متحده آمریکا؛
- هوپ‌هوپ‌نامه؛
- زبان برای انقلاب؛
- ایران و ایرانیان؛
- انقلاب مشروطه ایران؛
- کوچه قجرها؛
- زیج ملک؛
- در معرفت تقویم؛
- گاه‌شماری؛
- پژوهش تقویم‌های ایرانی؛
- ابواب منتخب از زیج مفرد؛
- املای فارسی؛
- گویش آذری؛
- بلور کلام فردوسی (فکر روز و کلبه)؛
- هوای تازه[۷]؛
- دانشنامه خیامی؛
- دو رساله فلسفی؛
- عمر خیام قافله‌سالار دانش؛
- ترانه‌های خیام؛
- گوهر اندیشه؛
- جوهر فلسفه[۸].
- تصحیح «زين الأخبار؛
- تصحیح مزدک‌نامه[۹].
- تصحیح دبستان المذاهب[۱۰].
تصویری از روحیه وی
برای به دست آمدن تصویری از روحیه وی، جا دارد از مجموعه یادداشت‌ها و مقالاتی یاد شود که او در دو دوره منتشر کرد: دفترهای اول تا چهارم نقد و تحقیق در فاصله سال‌های 1352 تا 1357ش و دفترهای اول تا سوم هوای تازه در سال‌های اخیر (1384 تا 1388ش). مجموعه‌ای از یادداشت‌های تحقیقاتی در زمینه گاه‌شماری، زبان‌شناسی و برخی از مباحث تاریخی و نوشته‌هایی تند و تیز در نقد آثار پاره‌ای از کوشندگان و پژوهشگران تاریخ معاصر (بیشتر در دوره نقد و تحقیق) محتوای اصلی این دفترها را تشکیل می‌دهد[۱۱]. اگرچه این نقدها در مواردی چند زیاد تند هستند، ولی در مجموع از نکته‌سنجی و دقتی اساسی حکایت دارند که جای خالی آن، در نقد نوشته‌های تاریخی دوره ما، کاملا مشهود است. این نقدها، در کنار پاره‌ای از ویژگی‌های درخور نکوهش - از جمله «گیر» دادن‌های بی‌جهت به این و آن - دارای یک ویژگی قابل ستایش نیز هستند که عبارت باشد از صراحت و شجاعت. بسیاری از بزرگان ما، گرفتار هزار نوع تعارف و مجامله، نقدهایی از این دست را تنها با نام مستعار منتشر می‌کنند؛ حال آنکه رضازاده ملک، مجامله را دوست نداشت[۱۲].
پانویس
منابع مقاله
- قزوینی‌زاده، مرضیه، «همایش بزرگداشت استاد دکتر رحیم رضازاده ملک»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله کتاب ماه علوم و فنون دوره دوم، مهر و آبان 1390، شماره 54 (4 صفحه، از 116 تا 119).
- بیات، کاوه، «رحیم رضازاده ملک (1389-1319)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله جهان کتاب، مرداد - مهر 1389، شماره 255 و 256 و 257 (2 صفحه، از 85 تا 86).
- بی‌نام، «زندگی‌نامه: رحیم رضازاده ملک (1319-1389)»، برگرفته از سایت همشری آنلاین، بارگذاری در چهارشنبه 23 تیر 1389