بیدار، ابوذر
| نام | ابوذر بیدار |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1317ش |
| محل تولد | اردبیل |
| رحلت | 1396ش |
| اساتید | سید محمد بادکوبهاى |
| برخی آثار | مصباح المتهجد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10980AUTHORCODE |
ابوذر بیدار (1317-1396ش)، از چهره‌های فرهنگی معاصر و یکی از نیروهای سیاسی و مبارزاتی پیش از انقلاب اسلامی، از شاگردان آیت‌الله عبداللّه مجتهدى و آقا سید محمد بادکوبهاى و از یاران و دوستان آیت‌الله طالقانی و شهید مطهری و صاحب کتاب «مشاهیر آذربایجان» است.
ولادت
ابوذر بیدار، در پاییز 1317ش، در حومه اردبیل، چشم به جهان گشود[۱].
تحصیلات و اساتید
وی تحصیلات مقدماتى را در زادگاه خود به پایان برد و سپس ادبیات عرب، منطق، فقه و اصول را در حد سطح، در محضر آیات عظام: شیخ ابوالفضل دانش صائنى، حاج میر فاضل موسوى پارچینى و حاج میر ابوالقاسم موسوى، فراگرفت[۲].
سطوح عالیه تحصیلات دینى را در اردبیل نزد شیخ‌العلماء صدوقى، حاج ملا بشیر مدرس، آخوند ملا یعقوب مدرس، شیخ ابوالفضل حلال‌زاد، سید عبدالکریم موسوى، سید غنى اردبیلى و سپس در تبریز، از بزرگانى چون میرزا عبداللّه مجتهدى، آقا سید محمد بادکوبهاى، حاج سید مرتضى مستنبط غروى و حاج سید ابراهیم دروازهاى، فراگرفت. سپس به قم رفت و از محضر علمای آن دیار بهرهمند شد[۳].
فعالیت‌ها
از 1340ش، به فعالیت‌هاى فرهنگی - سیاسى پرداخت و تا پیروزى انقلاب اسلامى، بارها دستگیر و زندانى شد[۴].
مبارزات
وی از روحانیون مبارز و روشن‌اندیش استان اردبیل بشمار می‌رفت که در ایجاد جریان نهضت اسلامی در این خطه، سهمی مهم داشته است. او همچنین از یاران و دوستان آیات عظام: طالقانی، مطهری، قاضی طباطبایی و مشکینی بود و از منش فردی و اجتماعی آنان، گفتنی‌های شنیدنی بسیاری داشت. در قضایای دهه 40 و موضوع انجمن‌های ایالتی و ولایتی و بازداشت مرحوم امام خمینی، نقشی پررنگ در تلگراف زدن به مراجع بزرگ، همچون آیت‌الله گلپایگانی و شریعتمداری و نیز تلگراف به شاه و اعتراض به بازداشت امام و اصرار بر آزاد کردن وی و نیز تحصن در تلگراف‌خانه داشت [۵].
وفات
این روحانی انقلابی، در 17 شهریور 1396ش، دار فانی را وداع گفت[۶].
آثار
مقالات و نوشتههاى بسیارى از ایشان در دست است که از جمله آنها، عبارتند از:
- مشاهیر آذربایجان؛
- تصحیح و تحقیق رجعت علامه مجلسى؛
- ترجمه «مع رجال الفكر في القاهرة»؛
- تحقیق «مصباح المتجهد» شیخ طوسى؛
و...[۷].