خالدی نقشبندی، عبدالمجید بن محمد
عبدالمجید بن محمد خالدی نقشبندی (1263-1318ق)، عالم صوفی، ادیب و شاعر و مؤلف کتاب «الحدائق الوردية في أجلاء النقشبندية».
تولد
شیخ عبدالمجید بن محمد بن محمد بن عبدالله بن مصطفی خانی شافعی نقشبندی خالدی، در صفر سال 1263ق، متولد شد.
خاندان او اصالتاً ساکن خان‌شیخون از توابع معمرة‌النعمان کشور سوریه بودند.
تحصیل
او تحت توجه پدر و جدش رشد و نمو یافت. قرآن، تجوید و انشا را نزد شیخ علی حذوری حمصی نقشبندی فراگرفت. پس از آن از جدش بخش‌هایی از نحو، فقه و... را آموخت.
فتوحات مکیه را از شیخ محمد طنطاوی، صحیح بخاری را از عبدالقادر جزایری، کتب حدیثی سته اهل سنت، کتب تصوف همچون اصطلاحات قاشانی و شرح فصوص الحکم را از پدرش استماع نمود.
ویژگی‌های اخلاقی و شخصی
او علاقه وافری به ادب داشت. به آستانه رفت و خواستار اتحاد بین مسلمانان شد. علمای اتراک به فضل و علو قدر او اعتراف نموده‌اند.
او به فصاحت، درایت، گفتار زیبا، حسن هیئت معروف بود. کوتاه‌قد بود و محاسنی زیبا داشت. نقل شده که او و شیخ محمد مبارک دو نابغه دمشق در ادبیات از حیث نظم و نثر در زمان خود بودند.
مناصب
پس از وفات پدرش مسئولیت نقشبندیه و قرائت کتاب بخاری در جامع مرادیه در سویقه را برعهده گرفت. او به‌خاطر وراثت مشیخه با دو عمویش شیخ احمد و شیخ عبدالله اختلاف پیدا کرد.
وفات
عبدالمجید خالدی نقشبندی در سال 1318ق، در آستانه از دنیا رفت و در مقبره نیشان طاس به خاک سپرده شد.
آثار
وی دارای قصاید مختلفی است؛ از جمله قصید‌ه‌هایی با مضمون دعوت به خدا و رد نژادپرستی و شعوبی‌گری و نیز قصیده‌ای طولانی در مدح حضرت رسول(ص). او دیوانی حجیم با نام «وجه الحل في جهد المقل» دارد. علاوه بر این دارای نوشته‌هایی است با عنوان «مقامات سبع» که روایات آن را به سعد بن بشیر نسبت داده است. از دیگر تألیفات او کتاب «الحدائق الوردية في أجلاء النقشبندية» است که در آن اعیان فرقه نقشبندیه معرفی شده‌اند</ref>ر.ک: خرسه، محمد خالد، ص7-8</ref>.
پانویس
منابع مقاله
خرسه، محمد خالد، مقدمه «الكواكب الدرية علی الحدائق الوردية في أجلاء السادة النقشبندية»، تألیف عبدالمجید بن محمد خانی شافعی، دارالبيروتي، سوریه، دمشق، چاپ اول، 1417ق/1997م.