نیشابوری، احمد بن ابراهیم
احمد بن ابراهیم نیشابوری (قرن چهارم و پنجم هجری)، داعی اسماعیلی و مؤلف کتاب «إثبات الإمامة».
تولد
احمد بن ابراهیم (محمد) نیشابوری در اواخر قرن چهارم هجری در نیشابور و در خانواده‌ای مرتبط با اسماعیلیه متولد شد.
او در همین خانواده اعتقاداتش شکل گرفت و در جوانی در سازمان‌های دعوت سری اسماعیلیه مشغول گشت.
مسافرت به مصر
او در زمان خلیفه العزیزبالله فاطمی مأموریت یافت برای کسب دانش و استفاده از منابع فکر فلسفی آنجا به قاهره مصر مسافرت کند. او علوم فلسفی باطنیه را از بزرگ‌ترین داعیان (مبلغین) آنجا دریافت کرد و از مجالس تأویل آنها بهره‌مند شد.
وفات
ایشان در عهد حاکم فاطمی در اوایل قرن پنجم هجری از دنیا رفت.
متأسفانه مصادر موجود اشاره‌ای به مکان وفات نیشابوری و تاریخ آن ندارند؛ به‌جز اینکه بعضی از دعات اسماعیلی در فارس اشاره کرده‌اند که او به نیشابور مراجعت داشته و پس از دریافت ریاست دعوت تا زمان مرگش در رأس آن قرار داشته است.
آثار
- رسائل استتار الإمام؛
- الموجزة الكافية في آداب الدعاة و الحدود؛
- الظاهرة في معرفة دار الآخرة؛
- كتاب التوحيد؛
- إثبات الإمامة[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: غالب، مصطفی، ص22-23
منابع مقاله
غالب مصطفی، مقدمه «إثبات الإمامة»، تألیف احمد بن ابراهیم نیشابوری، دارالأندلس للطباعة و النشر و التوزيع، بیروت، چاپ اول، 1996م/1416ق.