ابن داود، محمد بن سعد
محمد بن سعد بن داود (789-854ق)، ملقب به «رفنه»، از علمای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم هجری، صاحب رسالهای به نام «الكافية».
ولادت
محمد بن سعد بن داود، ملقب به «رفنه»، در سال 789ق، در «بعرین» یا «بارین» به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
وی تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش گذرانده و پس از رسیدن به رشد و بلوغ، برای ادامه تحصیل، به شهر «مصیاف» (شهری در سوریه در نزدیکی حمات) رفته و در مدارس آن، اصول فلسفه و عقاید اسماعیلیه را فراگرفت. بعد از این دوران، زندگی او در هالهای از ابهام وجود دارد و اطلاعی از آن در دست نیست. همینقدر میدانیم که مدت زیادی در شهر حمص (از شهرهای سوریه) زیسته و پس از آن، به مصیاف بازگشته و در آن، به تألیف، وعظ و ارشاد پرداخته است[۲].
وفات
وی در سال 854ق، در شهر مصیاف درگذشت و در همان جا، مدفون گردید[۳].
آثار
تنها اثر باقیمانده از وی رسالهای است به نام «الكافية»[۴].
پانویس
منابع مقاله
عارف تامر، مقدمه رساله دوم از کتاب «ثلاث رسائل اسماعيلية»، اثر ابویعقوب اسحاق سجستانی، محمد بن سعد بن داود و هبةالله بن موسی شیرازی، با تحقیق عارف تامر، بیروت، دارالآفاق الجديدة، چاپ اول، 1403ق/1983م.