غبرینی، احمد بن احمد
احمد بن احمد بن عبدالله غبرینی (644ق/ 1246م-714ق/1315م)، مورخ و قاضی الجزایری اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری، صاحب کتاب «عنوان الدراية في من عرف من العلماء في المائة السابعة ببجاية».
| نام | احمد بن احمد بن عبدالله غبرینی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 644ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 714ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | عنوان الدراية فيمن عرف من العلماء في المائة السابعة ببجاية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04802AUTHORCODE |
نام و کنیه و شهرت
ابوالعباس، احمد بن احمد بن عبدالله بن محمد بن علی غبرینی. شهرت «غبرینی» وی، به دلیل نسبت او به «بنی‌غبری»، یکی از قبایل بربر در کشور مغرب اوسط (الجزایر) می‌باشد[۱].
ولادت
ابوالعباس، احمد بن احمد بن عبدالله غبرینی، در اواسط سده هفتم، سال 644ق/1246م، به دنیا آمد[۲].
دوران کودکی
وی دوران کودکی را در موطن عشیره خود، در اطراف اعزازقه (شهری در الجزایر)، در بالاترین نقطه وادی سباو، در نزدیکی شهر بجایه (شهری در استان بجایه در الجزایر) گذراند. برخی نیز گفته‌اند در خود بجایه سکونت داشته است[۳].
تحصیلات
وی از کودکی، به تحصیل علم همت گمارده، به حفظ قرآن پرداخت و علم فقه، تفسیر، حدیث، ادبیات عرب، منطق و سایر فنون و علوم رایج عصر خویش را فراگرفت، تا جایی که تعداد شیوخ وی را که از آنها علم آموخت، حدود هفتاد تن برشمرده‌اند[۴].
منصب قضاوت
تمام مورخینی که به ذکر ترجمه غبرینی پرداخته‌اند، بر مشغولیت وی به کار قضاوت، در نقاط مختلف که آخرین آنها شهر بجایه بوده، اتفاق نظر دارند[۵].
وفات
اکثر مورخان، وفات وی را در سال 714ق/1315م، در شهر بجایه، به علت ابتلا به بیماری طاعون، دانسته‌اند. البته ابن قنفذ قسنطینی در کتاب «الوفيات»، ابن قاضی در «لقط الفرائد» که ذیل کتاب ابن قنفذ است و نباهی در «المرقبة العليا»، تاریخ وفات او را سال 704ق، ذکر کرده‌اند، اما تاریخ صحیح، همان تاریخ اولی است[۶].
آثار
ظاهرا وی کتابی جز «عنوان الدراية في من عرف من العلماء في المائة السابعة ببجاية» را از خود باقی نگذاشته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
نویهض، عادل، مقدمه کتاب «عنوان الدراية في من عرف من العلماء في المائة السابعة ببجاية»، اثر ابوالعباس غبرینی احمد بن احمد بن عبدالله، با تحقیق و تعلیقه عادل نویهض، بیروت، منشورات لجنة التأليف و الترجمة و النشر، چاپ اول، نیسان (آوریل) 1969م.