رافعی، مصطفی صادق
| نام | |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | [[ | ]]
[[ | ]]؛ |
| برخی آثار | [[ ]]
[[ ]] |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01159AUTHORCODE |
مصطفی صادق رافعی (1881–1973م)، از نویسندگان و منتقدان عرب مصری و صاحب آثاری متعدد، از جمله: «إعجاز القرآن و البلاغة النبوية».
نام و نسب، زادروز و زادگاه
مصطفی صادق بن عبدالرزاق بن سعید بن احمد بن عبدالقادر رافعی، در «بهتیم» مصر در سال 1881م، از پدری طرابلسی الاصل و مادری سوری (اهل حلب) به دنیا آمد.
تحصیل
علوم دینی را از پدرش آموخت و سپس به مدرسه ابتدایی رفت. وی در این زمان در حدود دوازده سال داشت. در حدود سی سالگی ناشنوا شد؛ ازاین‌رو هنگامی که می‌خواستند با وی صحبت کنند باید برایش می‌نوشتند.
مسئولیت‌ها
در سال 1899م، به‌عنوان نویسنده در محکمه ابتدایی «طلخا» تعیین شد. سپس به محکمه شرعی «ایتای البارود» منتقل شد. پس از آن به محکمه خانوادگی در طنطا رفت.
وفات
وی در سال 1937م، از دنیا رفت[۱].
آثار
- دیوان شعر؛
- تاريخ آداب العرب؛
- إعجاز القرآن و البلاغة النبوية؛
- تحت راية القرآن؛
- رسائل الأحزان؛
- علی السَّفود (ردیه بر عقّاد)؛
- وحي القلم؛
- ديوان النظرات؛
- السحاب الأحمر (در فلسفه عشق و زیبایی)؛
- حديث القمر؛
- المعركة (ردیه بر کتاب دکتر طه حسین، «في الشعر الجاهلي»)؛
- المساكين؛
- أوراق الورد؛
و...[۲].
پانویس
منابع مقاله
رافعی، مصطفی صادق، «إعجاز القرآن و البلاغة النبوية»، دارالكتب العلمية، چاپ اول، بیروت، 1421ق/2000م.