داعی شیرازی، نظامالدین محمود
| نام | داعی شیرازی، نظامالدین محمود |
|---|---|
| نامهای دیگر | داعی، محمود بن حسن
داعی، نظامالدین محمود داعی ال‍ی الله شاه داعی ال‍ی الله شاه داعی شیرازی، نظامالدین محمود |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | نسایم گلشن (شرح گلشن راز شیخ محمود شبستری) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03733AUTHORCODE |
سيد نظام‌الدين، محمود بن حسن حسنى واعظ داعى شيرازى متخلص به داعى، مشهور به داعی صغیر، شاعر و عارف سده نهم.
ولادت
او از سادات حسنی شیراز و از نوادگان داعی صغیر است که از فرمانروایان علوی طبرستان و آمل و جرجان بود.
داعی شیرازی در شيراز به دنيا آمد. تاریخ تولد او بنابر اشارت صریح وی در آغاز دیوان و آغاز و پایان برخی آثارش 810ق است. در منابع به محل تولد او اشاره صریح نشده است.
او به لقبهای داعى الى الله و شاه داعى معروف است، افزون بر داعی تخلص دیگرش در شعر، نظامی بوده که از لقبش نظامالدین اخذ شده است.
تحصیلات
وى پس از كسب فنون ادبى و علوم متداول، در جوانى قدم به سير و سلوك گذاشت و به خدمت شيخ مرشدالدين ابواسحاق بهرانى، كه از مريدان شاه نعمت‌الله ولى و پيشواى صوفيان نعمت‌اللهى در شيراز بود، رسيد و به تشويق او، به ديدار شاه نعمت‌الله ولى به ماهان رفت و از دست وى خرقه گرفت. شاه دايى پس از مرگ شيخ مرشدالدين جانشين وى شد و تا آخر عمر در اين مقام باقى ماند. وى در شيراز درگذشت.
از آثار وى
- "اسوة الكسوة"؛ "بيان عيان در حقايق"؛ "تحرير الوجود المطلق"؛ رساله "تاج‌نامه"؛ "مشاهد"؛ "رضائية"؛ "سلوة القلوب"؛ "مراة الوجود"؛ "تحفة المشتاق"؛ "ترجم الاخبار العلوية"؛ "التلويحات الحرمية"؛ "ثمرة الجيب"؛ "جواهر الكنوز"؛ "چشمه زندگانى"؛ "چهارچمن"؛ "عشق‌نامه"؛ "چهل صباح"؛ "گنج روان"؛ "نسائم گلشن" يا شرح "گلشن راز".
منابع مقاله
برگرفته از سايت آفتاب.