نصرالله منشی، نصرالله بن محمد
ابوالمعالى نصرالله بن محمد بن عبدالحميد منشى، از نويسندگان معروف قرن 6 هجرى و از منشيان دربار غزنوى بود.
| نام | نصرالله منشی، نصرالله بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابوالمعالی نصرالله بن محمد
منشی، ابوالمعالی نصرالله منشی شیرازی، نصرالله منشی، نظام الملک معین‌الدین نصرالله Abu'l-Ma'ali Nasrallah |
| نام پدر | محمد |
| متولد | قرن 6 |
| محل تولد | اهل شیراز یا غزنین |
| رحلت | پیش از ۵۸۳ق |
| اساتید | قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق
برهان‌الدين عبدالرشيد نصر صاعد ميمنى ابوالحامد غزنوى |
| برخی آثار | کلیله و دمنه (بوستان کتاب) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02172AUTHORCODE |
وى ملقب به حميدالدين بوده و اهل شيراز يا از مردم غزنين بود كه در زمان يمين‌الدوله بهرامشاه غزنوى مى‌زيست و نزد اين پادشاه تقرب داشت.
وی از آغاز جوانی در زمان سلطنت "بھرام شاه غزنوی" وارد امور دیوانی شد و پس از به سلطنت رسیدن خسرو شاه غزنوی (559-552ق) به سمت دبيرى رسيد و در دربار همين سلسله تا وزارت پيش رفت.
اساتید
از جمله استادان وى مى‌توان به قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق، برهان‌الدين عبدالرشيد نصر، صاعد ميمنى، ابوالحامد غزنوى، عبدالرحمان بستى و محمد سيفى اشاره كرد. ابوالمعالى علاوه بر مهارتى كه در ترسل و نثر داشت، در نظم فارسى نيز سرآمد بود. وى به زبان عربى نيز اشعارى سروده است. از شعراى بزرگ كه ابوالمعالى را در اشعار خود ستوده و مدح گفته‌اند، مى‌توان به سيد حسن غزنوى كه از بزرگان شعرا و ادباء روزگار بهرام شاه غزنوى است، اشاره كرد. به آورده عوفى در «لباب الالباب»،
وفات
او در اثر سعايت بدخواهان در زمان خسرو ملك (583-559ق) به زندان افتاد و سرانجام در آنجا به قتل رسيد.
آثار
در مورد نام وى بين تذكره‌ها اختلافاتى وجود دارد. از جمله آثار وى عبارتند از: كليلة و دمنة بهرام شاهى كه ترجمه كليلة و دمنة عربى ابن مقفع است و به امر بهرام شاه غزنوى (552-511ق) در حدود (539-536ق) به فارسى برگردانده شده است؛ ديوان شعر.
منابع مقاله
پايگاه اطلاع‌رسانى آفتاب.