قرآن کریم (ترجمه گرمارودی)
ويژگى‌هاى كلى اين ترجمه:
- فارسى‌گرايى بدون افراط به شيوه نثر معيار، يكى از ويژگى‌هاى اين اثر استوار است؛ به‌گونه‌اى كه آنچه يك هنرمند باريك‌بين از نرمى و لطافت و عذوبت و ظرافت در شمارى از اشعار شاعران نكته‌پرداز مى‌يابد، در لابه‌لاى واژگان اين اثر فاخر نيز مشاهده مى‌كند.
- قواعد دستور زبان در اين ترجمه كاملاً رعايت شده و حتى‌الامكان از شيوه تحت‌اللفظى و همچنين به‌كارگيرى الفاظ مترادف پرهيز به‌عمل آمده و تقريباً همه واوها و كلمات تأكيد در ترجمه نيز لحاظ گرديده و حتى واوهاى زائد هم حذف نشده است.
- انطباق ترجمه با متن، به تعبير ديگرى وفادارى و پايبندى به متن، به‌گونه محسوس، مد نظر مترجم قرار گرفته و از طرفى زيبانگارى و چينش هنرمندانه كلمات هم لحاظ گشته و تلاش مترجم بر آن بوده كه هيچ‌كدام قربانى ديگرى نشود؛ يعنى تا حدودى وفادارى به متن با حفظ روانى و زيباپردازى در نثر ترجمه جمع گشته است.
- كلمات معرفه و نكره، معرفه و نكره بودن آنها در ترجمه به‌نحو چشمگيرى لحاظ گرديده و در بيشتر موارد افعال مجهول به‌صورت جمع ترجمه شده‌اند.
- معادل‌هاى جديد و ابتكارى در برابر شمارى از كلمات قرآنى، جلوه ويژه‌اى به اين اثر داده كه گوياى حسن ابتكار مترجم توانمند است؛ به‌عنوان نمونه:
- عفريت: ديوسار؛
- تفاوت: ناسازگارى؛
- اولى النعمة: رفاه‌زده؛
- مجادله: چالش‌ورزيدن؛
- احتجاج: چون‌وچرا كردن؛
- فخور: خويشتن‌ستاى.
- وجود پانوشت‌هاى لازم و گاه ضرورى از ديگر ويژگى‌هاى اين اثر است كه در آنها به اشباه و نظائر و وجوه مختلف ترجمه اشاره شده و شمارى از شأن نزول‌ها و مصاديق آيات نيز بيان گرديده و يا صرفاً به منابع و مآخذ ترجمه مورد نظر با توضيحاتى كوتاه اشاره گرديده است (كوشا، محمدعلى، ص 172 و 173).