ابن جماعه، عبدالعزیز بن محمد
قاضي القضاة عز‌الدين عبدالعزيز بن محمد بن ابراهیم بن سعد الله بن جماعه كناني شافعي در سال 694 در اطراف دمشق متولد شد.
اساتيد
برای كسب علم از موطن خود مهاجرت كرد و از افرادی چون حافظ دمیاطي، ابوالحسن بن صواف، ابراهیم مقدسي، ابوالفضل ابن عساكر، اسحاق بن يحيي آمدي حديث شنيد. وی مدتي را در مصر واسكندريه سكونت كرد و سپس به مكه رفت و آنگاه به موطن خود دمشق بازگشت.ابن جماعه مدتي سمت قاضي القضاة را عهده دار بود و زماني در جامع ابن طولون تدريس می‌كرد.از او با عنوان یکی از فقها و مفتيان و محدثان شافعي مذهب ياد كرده‌اند.
آثار
برخی آثار وی عبارتند از: المناسك الكبري علي المذاهب الاربعه، تخريج احاديث الرافعي، شرح علي منهاج الطالبين، روح قرح الالباء در شعر.
وفات
آرزوی وی مرگ در حرمین بود و سرانجام به سال 767 در سفري كه به زيارت خانه خدا رفته بود در آنجا درگذشت و در باب المعلي دفن شد.