شریعت موسوی اصفهانی، سید مصطفی

نام
نام‌های دیگر
نام پدر	سید محمدمهدی شریعت
متولد	1349ق
محل تولد	اصفهان
رحلت	1432ق
اساتید	سیّد حسین بروجردی شیخ مرتضی حائری یزدی سید محمّدرضا گلپایگانی سیّد ابوالقاسم خویی
برخی آثار	كفاية المهتدي في معرفة المهدي عليه‌السلام الشهاب في مسألة الحجاب
کد مؤلف	AUTHORCODE08071AUTHORCODE

سید مصطفی شریعت موسوی اصفهانی (1349-1432ق)، عالم و فقیه شیعی، فرزند مرجع بزرگ سید محمدمهدی شریعت، در سال 1349ق، متولد شد. وی آثار فراوان در تفسیر، فقه و اصول دارد و «الشهاب في مسألة الحجاب» از جمله آثار وی است. این عالم بزرگ در سال 1432ق، دار فانی را وداع گفت.

تولد

سید مصطفی شریعت موسوی، فرزند زاهد وارسته، فقیه اصولی، مرجع عالیقدر شیعه آیت‌الله سید محمدمهدی شریعت موسوی میباشد. نسب شریفشان از طریق حضرت ابراهیم الصغر به وجود نازنین امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(ع) میرسد. ایشان چهارمین پسر خانوادهاند و در سهشنبه نهم ذیحجة الحرام (روز عرفه) 1349ق، مطابق با هفتم اردیبهشت 1310ش، متولد شدهاند^[۱].

تحصیل و تدریس

تحصیلات را از کودکی در مکتبخانه ملا صالح، فرزند ملا جعفر شروع کردند. در آن سنین با استعداد و نبوغ فوقالعاده خدادادی، دروس مکتب و نیز بعد از تأسیس مدارس ابتدایی (بهطور جهشی و دو کلاس در یک سال) درس ابتدایی آن زمان را پشت سر گذاشتند. اولین و بهترین مربی و مشوق خود، پدر بزگوارشان را در پانزده سالگی به سال 1360ق، از دست دادند. با از دست دادن پدر بزرگوار، شدت اندوه و علاقه زایدالوصف بین این پدر و پسر نتوانست ایشان را از راهی که در پیش گرفته بود بازدارد، بلکه مصمم و استواتر با قدمهای جدیتری به پیش رفتند.

پس از گذراندن تحصیلات مقدّماتی حوزوی در اصفهان، به قم رفت و در محضر اساتیدی همچون آیات عِظام: سیّد حسین بروجردی، شیخ مرتضی حائری یزدی، سید محمّدرضا گلپایگانی، سیّد محمّد داماد و حاجّ شیخ عبد الجواد جبل عامِلی سِدِه ای تـلـمـذ كرد.

این عالم برجسته پس از مهاجرت به نجف اشرف در محضر آیات عِظام: سید عبدالهادی شیرازی، سید محمود شاهرودی، سیّد محسن حکیم و سیّد ابوالقاسم خویی، کسب فیض کرد و به درجه اجتهاد نائل شد.

او برادر بزگوارشان مرحوم آقا سید محمدحسین را به سال 1335ش، در نجف از دست دادند.

در 14 شعبان 1381 ازدواج نمودند و به مصاهرت مرحوم آیت‌الله میر سید علی علامه فانی درآمدند. اواخر دهه 90ق، پس از متشنج شدن اوضاع عراق و روی کار آمدن حزب بعث، به ایران هجرت کردند و در اصفهان رحلت اقامت افکندند و همچون گذشته به تدریس، تحقیق، تألیف و نیز ارشاد و هدایت مؤمنین و تبلیغ و ترویج شریعت اجداد طاهرین(ع) پرداختند^[۲].

آثار

الف)- تفسیر:

سلسله تفسیر «المستنير من الوحي المنير»، شامل: تفسیر سورههای حمد، عبس، فجر، توحید، ناس و فلق؛
حواشی بر تفسیر المیزان علامه طباطبائی؛
حواشی بر قاموس مفردات قرآن قریشی.

ب)- فقه:

تقریرات درس آیت‌الله بروجردی؛
تقریرات درس آیت‌الله خویی؛
حواشی بر مستمسک آیت‌الله حکیم؛
حواشی بر تکمله آیت‌الله خویی؛
حواشی بر قسمتی از مباحث حدود جواهر؛
حواشی بر مکاسب مرحوم شیخ اعظم انصاری؛
رسالهای در احکام قبله.

ج)- اصول:

الشهاب في مسألة الحجاب؛
تقریرات درس آیت‌الله خویی؛
حواشی بر کفایه؛
حواشی بر فرائد؛
رسالهای در رد عید نوروز و بیان عدم صحت روایت معلی؛
درس حجاب از قرآن و حضرت زهرا(س)؛
رسالهای درباره نماز و جماعت؛
امامت جماعت غیر اهل علم؛
نظری به موسیقی از طریق کتاب و سنت؛
دیوان اشعار؛

و... ^[۳].

رحلت

سرانجام آن بزرگ نستوه در صبحگاه روز یکشنبه 29 خرداد 1390، مطابق با 16 رجب المرجب 1432، پس از سالها بیماری و نقاهت و صبر و استقامت به ملکوت اعلی و لقاءالله پیوست. پیکر پاک و مطهر آن عالم ربانی در خیل غمدیدگان و مصیبتزدگان از محل بیت آن مرحوم پس از تشییعی باشکوه به طرف اصفهان و مدرسه علمیه صدر بازار و اقامه نماز توسط حضرت آیت‌الله سید عبدالحسین روضاتی و انتقال به درچه، در محل امامزاده جزین شهر درچه به خاک سپرده شد^[۴].