دیوان اشعار ملک‌الشعرای بهار (نسخه)

    از ویکی‌نور
    ‏دیوان اشعار ملک‎الشعرای بهار
    دیوان اشعار ملک‌الشعرای بهار (نسخه)
    پدیدآورانبهار، محمدتقی (نویسنده)
    ناشرنشر آزادمهر
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشرمجلد1: 1382ش ,
    موضوعشعر فارسی - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏PIR‎‏ ‎‏7965‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9

    دیوان اشعار ملک‎الشعرای بهار، مشتمل بر قصاید، مثنویات، غزلیات، قطعات، مطایبات و رباعیات محمدتقی صبوری، معروف به ملک‎الشعرای بهار (متوفی 1330ش) است. این نسخه از دیوان اشعار بهار با استفاده از نسخه ملک‎زاده منتشر شده؛ با این توضیح که نسخه ملک‎زاده – جز در قطعه الحاقی انتهای کتاب - کامل‌تر است.

    دیوان بهار به‌صورت کنونی برای نخستین بار به همت برادرش محمد ملک‎زاده و سایر افراد خانواده بهار انتشار یافت. در مقدمه هر قصیده شأن نزول و شرایط زمان و علل و موجبات سرودن هر قصیده ذکر شده است تا خوانندگان بتوانند به سبک هر دوره از زندگی ادبی و سیاسی بهار پی برده و تغییراتی را که مرور زمان و تحول اوضاع جهان در مدارج فکر و نمو طبع شاعر متدرجاً پدید آورده است، به‌سهولت دریابند و احساسات تند جوانی او را با افکار بلند عقلایی و مذاق عارفانه اواسط و اواخر عمر او مقایسه کنند[۱].

    چند نکته در رابطه با این نسخه:

    1. این نسخه از کتاب همانند نسخه ملک‎زاده با شرح حال بهار آغاز شده است؛ البته برخلاف آن فاقد معرفی آثار بهار است.
    2. در نسخه ملک‎زاده پس از اشعار محلی انتهای کتاب، چند قطعه شعر با زبان کودکانه وجود دارد که در این نسخه نیامده است.[۲].
    3. در انتهای این نسخه، قطعه‌ای از بهار با عنوان «قطعه الحاقی»، با این توضیح آمده است: «هنگامی که چاپ دیوان به پایان رسیده بود، از حسن اتفاق با استاد فاضل آقای مهرداد اوستا برخوردی دست داد. ایشان قطعه‌ای از بهار که در پاسخ قصیده آقای فانی سمنانی سروده شده و در دواوین خطی بهار نبود به خاطر داشتند و نسخه آن را لطف فرمودند که در این صفحه ضمیمه می‌شود»[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه در شرح احوال و آثار بهار، ص10
    2. ر.ک: بهار، محمدتقی (ملک‎الشعراء)، ص1183-1181
    3. ر.ک: همان، ص1184

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. بهار، محمدتقی (ملک الشعراء)، دیوان اشعار، تهران، نشر علم، چاپ اول، 1381.


    وابسته‌ها

    دیوان اشعار محمدتقی بهار