نواب طهرانی، مهدی
| نام | نواب طهرانی، مهدی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1260 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE590AUTHORCODE |
«ميرزا مهدى نواب تهرانى» ملقب به بدايع‌نگار، از خاندانى تاجرپيشه بود و خود شغل صرافى و تجارت داشت و با توجه به قراين موجود، مى‌توان گفت قطعا در سال 1210ق زاده شده است. از نوشته‌ها و اشاره‌هاى گهگاه او برمى‌آيد كه در دوران جوانى به خوبى تحصيل دانش نموده و بر ادبيات فارسى و عربى و تاريخ وقوف كامل پيدا كرده است اما با اين همه پس از رسيدن به سن كمال، شغل صرافى و تجارت اختيار كرد و چون با دستگاه ديوانى ارتباطهايى داشت، از همين راه با حاجى ميرزا آقاسى مرتبط شد.
بعدها روابط وى با ميرزا آقاسى به تيرگى گراييد و وى رهسپار شيراز شد. نواب پس از درگذشت محمد شاه قاجار و بركنارى ميرزا آقاسى از صدارت، در اوائل سلطنت ناصرالدين شاه به تهران بازگشت اما با امیرکبیر هم ميانه‌اى نداشت. وى در دوره سه ساله صدارت امير كبير خانه‌نشين بود و در اواخر صدارت امير يا حداكثر در اوائل دوران ميرزا آقاخان نورى به بيمارى سل درگذشت اما از سال دقيق درگذشت او اطلاعى در دست نيست.
آثار
از وى تا كنون دو اثر شناخته شده كه هيچ كدام تا كنون به طبع نرسيده است كه عبارتند از:
كفايه العرفان
رساله دستور الاعقاب.