غسانی، ابوالقاسم بن محمد
ابوالقاسم بن محمد بن ابراهيم اندلسى غسانى مشهور به وزير از اطباى قرن دهم و يازدهم هجرى است. وى- چنان كه ابوالعباس مقرى گفته- در سال نهصد و پنجاه و پنج قمرى در فارس ديده به جهان گشوده است.
| نام | غسانی، ابوالقاسم بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | اندلسی غسانی، ابوالقاسم بن محمد
وزیر غسانی، ابوالقاسم |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1019 ق یا 1603 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | حدیقة الأزهار فی ماهیة العشب و العقار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03179AUTHORCODE |
کسب علم و دانش
وى تحصيل و آموزش را در زادگاهش آغاز كرد و از محضر پدرش دانش پزشکى را آموخت. البته اطلاعى از زندگى پدر او و نيز جايگاه علمى‌اش نداريم، ولى چنان كه از كتاب «حديقة الازهار» بر مى‌آيد، پدرش پزشکى چيره‌دست بود، چرا كه ابوالقاسم در گياه‌شناسى، گاه به سخنان او استناد مى‌كند.
اساتید
از اساتيد ديگر او در زمينه طب اطلاعى نداريم، اما از اساتيد او در علوم ديگر مى‌توان به اين افراد اشاره كرد:
- احمد بن على منجور.
- قاضى عبدالواحد بن احمد حميدى.
- ابومجبر محمد بن احمد بن مجبر مسارى.
از زندگى و سيره علمى او گزارش چندانى در تاريخ ثبت و ضبط نشده است. تنها كسى كه به گزارش احوالات وى پرداخته، ابوالعباس مقرى است كه وى هم با ذكر نكات مختصرى در مورد وى و خانواده‌اش مطلب را به پايان رسانده است.
تأليفات
- الروض المكنون فى شرح ارجوزة ابن عزرون: ابوموسى هارون بن اسحاق بن عزرون از اطباى قرن پنجم ارجوزه‌اى در طب سروده كه همانند تكمله‌اى برالفيه طبى ابن سينا به شمار مى‌رود. غسانى اين ارجوزه را براى امير مأمون بن سلطان احمد منصور سعدى نگاشته است. تاريخ پايان نگارش اين اثر سال 990ق است.
- مغنى الطبيب عن كتب اعداء الحبيب: مقرى درباره اين اثر نوشته: هنگامى كه بعضى از بزرگان روم (ايتاليا) به نزد پادشاه (احمد منصور سعدى) آمده كتابى در طب به رسم هديه به او داد و چون اين كتاب به لغت بيگانه نوشته شده بود، غسانى آن را ترجمه نمود و علاوه بر آن مطالبى نيز به آن افزود. البته اين كتاب اكنون به دست ما نرسيده است.
- حديقة الازهار فى شرح ماهية العشب و العقار.
وفات
منابع تاريخى سخنى از سال فوت او گزارش نكرده‌اند، تنها همين قدر مى‌دانيم كه وى هنگام تأليف كتاب «روضة الآس»- يعنى سال 1012ق- زنده بوده است چرا كه ابوالعباس مقرى، زندگى وى را در بخش زندگان ذكر كرده است.
البته استاد محمد منونى تاريخ وفات او را سال 1019ق دانسته و منبع اين نظر را كتاب «الاتقان والاحكام فى شرح تحفة الحكام» تأليف محمّد بن احمد مياره بيان نموده است. بسيارى از معاصرين نيز از جمله دكتر محمد حجى و خيرالدين زركلى همين نظر را پذيرفته‌اند.