رازی، شهمردان بن ابی‌الخیر
| نام | شهمردان بن ابی‌الخیر |
|---|---|
| نامهای دیگر | رازی، شهمردان بن اب‍ی ال‍خ‍ی‍ر
شهمردان رازی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | روضة المنجمين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03391AUTHORCODE |
شهمردان بن ابى الخير رازى در حدود سال 425-420ق در شهر رى چشم به جهان گشود. در همانجا تحصيلات خود را نزد استاد مختص ابوالحسن على بن احمد نسوى به پايان رسانيد. در اوائل جوانى به اصفهان مسافرت نمود و به خدمت شمس الملك فرامرز درآمد و همراه او به يزد رفت و در آنجا كتاب خود را درباره تاريخ قديم ايران تدوين نمود. در سال 443ق پس از مرگ شمس الملك فرامرز از يزد به رى مراجعت نمود و در آنجا در سال 466/455ق كتاب «روضة المنجمين» را تأليف نمود.
وى در سال 475ق در بيرجند و كاشان بوده است و در آن اوقات از بصره و خوزستان نيزد ديدن نموده و مدتى را به عنوان دبير و مستوفى در خدمت يكى از حكّام آن نواحى گذرانده است. سپس از شغل خود معزول شده و مدتى را در گرگان و استرآباد بسر برده و در همانجا كتاب البدايع را به‌رشته تحرير درآورده است. بالاخره در حدود سالهاى 495-490ق مجدداً به يزد آمده و در آنجا كتاب «نزهت نامه علائى» را تأليف و آن را به پيشگاه علاء‌الدوله خاصبك ابوكاليجار گرشاسب عرضه نموده است. درباره تاريخ مرگ او اطلاعى در دست نيست.
آثار
- روضة المنجمين
- نزهت نامه علايى