حملاوی، احمد
| نام | حملاوی، احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1273ق 1856/م |
| محل تولد | بلیس مصر |
| رحلت | 1351 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شذا العرف في فن الصرف |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7919AUTHORCODE |
احمد بن محمد بن احمد حملاوى(1856 - 1928 م)، عالم لغوی مصری، یکی از پیشگامان زبان شناسی و ترجمه در قرن نوزدهم، مؤلف کتاب مشهور در علم صرف شذا العرف في فن الصرف
زندگی‌نامه
وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على مبارك‌پاشا در كتاب «الخطط التوفيقية» نوشته است: «وى در تاريخ 1273ق 1856/م به دنيا آمد و پس از كسب فيض از محضر پدر خويش، قرائت و بسيارى از علوم شرعى و ادبى را از افاضل عصرش آموخت و به مدرسه «دارالعلوم» راه يافت»[۱]
وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد[۲]
وفات
مرگ او در 22 ربیع الاول 1351ق برابر با 26 ژوئیه 1932 روی داد.
آثار
- شذا العرف في فن الصرف؛
- زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛
- مورد الصفا في سيرة المصطفى؛
- قواعد التأييد في عقائد التوحيد؛
- ديوان شعر[۳]
شاگردان
- شيخ عبدالعزيز شاويش بك؛
- محمد عاطف بركات پاشا؛
- محمد خضرى بك؛
- مهدى زيكو؛
- احمد اسكندرى؛
- حسن منصور؛
- مهدى خليل؛
- حسن مأمون؛
- عبدالله عفيفى؛
- امين خولى؛
- احمد زكى صفوت؛
- حسن محمد زهران؛
- طه ابوبكر؛
- مهدى علام؛
- مصطفى السقا[۴]
وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت[۵]
پانويس
منابع مقاله
حملاوى، احمد، «شذ العرف في فن الصرف»، تحقيق محمد احمد قاسم، بيروت، مكتبة العصرية، 1430ق2009/م.