أوضح المسالك إلی معرفة البلدان و الممالك
| نام کتاب | أوضح المسالک إلی معرفة البلدان و الممالک |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | تقویم البلدان. شرح |
| پدیدآورندگان | بروسوی، محمد بن علی (نويسنده)
عبدالرواضیه، مهدی (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | G 93 /الف2 ت702 |
| موضوع | ابو الفداء، اسماعیل بن علی، 672 - 732ق. - تقویم البلدان - نقد و تفسیر
ایران - جغرافیا - متون قدیمی تا قرن 14 جغرافیا - متون قدیمی تا قرن 14 کشورهای اسلامی - جغرافیا |
| ناشر | دار الغرب الإسلامي |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1427 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE10076AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«أوضح المسالك الى معرفة البلدان و الممالك»، كتابى است به زبان عربى در جغرافياى رياضى.
اين كتاب در واقع خلاصه‌اى است از كتاب «تقويم البلدان»، عمادالدين اسماعيل؛ معروف به ابوالفداء كه حلقه اتصال جغرافياى ادبى و جغرافياى رياضى است. البته ابن سپاهى زاده، خود مطالبى بدان افزوده است.
نگارش كتاب در 13 رجب 980ق. به پايان رسيده و مولف آن را به سلطان مرادخان سوم، پسر سلطان سليم دوم، از سلاطين عثمانى تقديم كرده است.
ساختار
كتاب؛ مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق، دو جدول كه به معرفى حساب جمل به ترتيب مغربى و مشرقى مى‌پردازد، مقدمه‌اى به قلم مولف و پنج بخش ذيل است:
بخش اول: درياها.
بخش دوم: درياچه‌ها.
بخش سوم: رودهاى بزرگ.
بخش چهارم: كوه‌ها.
بخش پنجم: اقليم حقيقى و اقليم عرفى كه خود مشتمل بر 27 فصل است. فصول به ترتيب حروف الفبا مرتب گرديده‌اند.
گزارش محتوا
چنانكه مولف در مقدمه كتاب يادآور شده، وى در نگارش اين كتاب بر «تقويم البلدان» ابوالفداء، حكمران حَماه كه در سال 721ق. نگاشته شده، متمركز شده است. ابن سپاهى زاده اين كتاب را جزو بهترين آثارى كه در علم جغرافيا نگاشته مى‌داند؛ چرا كه معتقد است اين كتاب بين آثار متقدمان و نيز جغرافيا دانان متأخر گرد آورده است.
به جهت اين ارتباط تنگاتنگ ما بين اوضح المسالك و كتاب تقويم البلدان لازم است، اشاره شود كه تقويم البلدان به دو بخش اصلى تقسيم مى‌گردد:
بخش نخست، مقدمه كتاب است كه درباره تقسيمات زمين، خط استواء، اقليم‌هاى هفتگانه، قسمت‌هاى آبادان زمين و مساحت هر يك مطالب مهمى را بيان مى‌دارد.
بخش بعدى، كه طولانى‌تر است، خود مشتمل بر 28 قسمت است كه در هر قسمت درباره يكى از اقاليم سبعه و اخلاق و عادات ساكنان آن و نيز آثار باستانى موجود در آنها و... سخن گفته شده است.
ابن سپاهى زاده در اين كتاب به همان روش كتاب ابوالفداء به معرفى شهرها، البته به ترتيب حروف الفبا مى‌پردازد و در ضبط دقيق اسامى از كتاب‌هاى لغت و انساب نظير: الصحاح؛ جوهرى، العباب الزاخر و اللباب الفاخر؛ صنعانى، القاموس المحيط؛ فيروزآبادى و...بهره مى‌برد كه با اين كار زحمت خواننده را در دستيابى به ضبط دقيق شكل اسامى، كه بى‌توجهى بدان باعث بروز تحريف و افتادگى در آثار بسيارى از جغرافيا نويسان شده، كم كرده است. هر چند در بسيارى موارد آنچه را كه در تقويم البلدان آمده، مغفول گذارده و بابى را بدان اختصاص نداده است و لو از آنها در خلال ديگر مطالب ياد كرده است. سپاهى زاده جز اينكه كتاب را در قالب تازه عربى ريخته، قسمت‌هايى از اين كتاب را نيز به تركى برگردانده است.
مولف، در مقدمه كتاب به منابعى كه از آنها در نگارش اين كتاب سود جسته، منابعى كه عمدتا همان منابع تقويم البلدان هستند، اشاره مى‌كند كه از آن جمله‌اند: نزهة المشتاق؛ شريف ادريسى، المسالك و الممالك؛ ابن خردادبه، القانون المسعودى؛ ابوريحان بيرونى و...
در بخش نخست كه به معرفى درياها اختصاص دارد، مولف از پنج درياى: محيط، چين، روم، نِيطِش و خزر به عنوان درياهاى بزرگ ياد مى‌كند و به معرفى ساير درياها و طول و عرض جغرافيايى هر يك مى‌پردازد. برخى از اين درياها عبارتند از: درياى قلزم، فارس، اخضر، اقيانوس و....
در بخش دوم، درياچه‌ها و طول و عرض جغرافيايى آنها معرفى گرديده است. برخى از اين درياچه‌ها عبارتند از: درياچه سودان، فيّوم، زُغَر، بانياس، دمشق، بقاع، أنطاكيه، تلا و.... مولف همچنين درباره برخى درياها و درياچه‌ها به نقل حكايات شگفت مى‌پردازد.
در بخش سوم، به معرفى رودهاى بزرگى؛ چون: رود نيل در مصر، كه به گفته نويسنده در بين رودهاى جهان بى‌نظير است، رود أشبيليه، رود اردن، رود يرموك، رود جيحون، رود فرات، رود دجله و...پرداخته شده و طول و عرض جغرافيايى آنها بيان گرديده است.
در بخش چهارم به معرفى كوه‌هاى: القَمَر يا القُمر(به سكون ميم)، دَرَن، طارق، جالوت، طور، جودى، دماوند و...پرداخته شده و طول و عرض جغرافيايى هر يك ذكر شده است.
در بخش پنجم، از دو اقليم نام برده شده است: اقليم حقيقى كه شامل اقاليم هفتگانه است و اقليم عرفى كه شامل هر سرزمينى است كه خود شمار زيادى از اماكن و شهرها را در بر دارد؛ مانند: شام و عراق و غيره. به گفته مولف، گاهى اقليمى عرفى بخشى از يك اقليم حقيقى و يا جزئى از دو اقليم حقيقى و يا بيشتر است؛ مانند شام كه بخشى از آن جزء اقليم سوم از اقاليم سبعه است و بخشى ديگر جزيى از اقليم چهارم از اقاليم سبعه. يا مانند چين كه مى‌گويند چون عرض جغرافيايى آن از طولش بيشتر است، مشتمل بر رؤوس اقاليم شرقى و حتى اطراف اقاليم سبعه نيز مى‌باشد.
به گفته مولف، جمهور جغرافيا دانان، مبدأ طول جغرافيايى را از ساحل درياى غربى(اقيانوس اطلس) و جزاير خالدات، و عرض جغرافيايى را از خط استوا در نظر گرفته‌اند. اما يادآور مى‌شود كه در ترتيب اقاليم به حسب عرض جغرافيايى آنها اختلاف نظر وجود دارد؛ يعنى برخى مبدأ اقليم نخست را خط استوا و آخر اقليم هفتم را منتهاى قسمت معموره زمين دانسته‌اند؛ اما ديدگاه محققان، كه مولف خود آن را برگزيده است، اين است كه ابتداى اقليم نخست عرض دوازده درجه و دو سوم درجه و انتهاى اقليم هفتم عرض پنجاه درجه و يك سوم درجه است. مولف نيز مبدأ عرض جغرافيايى اقاليم سبعه را بر اساس همين ديدگاه مختار مرتب ساخته است؛ اما درباره مبدأ طول جغرافيايى اقاليم همان نظر جمهور را پذيرفته است.
در اين بخش، همچنين مولف به بررسى موضوعى كه از جنبه جغرافياى عمومى حائز اهميت است؛ يعنى بررسى موضوع مساحت پرداخته و به مناسبت درباره اختلاف نظرهاى موجود درباره اصطلاحات: ذراع، ميل و فرسخ بحث كرده است. از آن پس به بيان مساحت اقاليم هفتگانه بنا بر ديدگاه قدما و متاخرين پرداخته است.
در برخى موارد هم كه طول و عرض صحيح برخى اقاليم براى مولف واضح نبوده، بر پايه فاصله اين اقاليم از سرزمين‌هايى كه طول و عرضشان معلوم بوده، طول و عرض آنها را حساب كرده و همچون ابوالفداء، در اين محاسبات از ابوريحان بيرونى پيروى كرده است.
در پايان اين بخش، مولف يادآور مى‌شود كه شهرهاى فراوانى وجود دارند كه در هيچ يك از اقاليم سبعه نمى‌گنجند و اينها شهرهايى هستند كه در وراى اقليم اول در طرف جنوب و نيز پس از آخرين نقطه اقليم هفتم از سمت شمال و نيز آخرين نقطه معموره زمين در شمال قرار گرفته‌اند. از آن پس، مولف از اقاليم عرفى كه بالغ بر بيست و نه اقليم است، نام مى‌برد.
در ادامه اين بخش، كه قسمت عمده كتاب را به خود اختصاص داده است، مولف به معرفى شهرها و آبادى‌هاى موجود در اقاليم مذكور به ترتيب حروف الفبا مى‌پردازد و طول و عرض جغرافيايى آنها را ذكر مى‌كند.
وضعيت كتاب
كتاب؛ مشتمل بر پاورقى‌هايى به قلم محقق، آقاى المهدى عبدالرواضية و فهرست‌هاى ذيل مى‌باشد:
فهرست اعلام، اماكن و جاى‌ها، قبائل و گروه‌ها و فهرست كتاب‌هايى كه در متن از آنها نام برده شده است.
منابع:
1- كحاله، عمر رضا، معجم المولفين، ج11، ص12.
2- ربيعى، منيژه، دانشنامه جهان اسلام، ج7، ص868.
3- كراچكوفسكى، ايگناتى يوليانوويچ، تاريخ نوشته‌هاى جغرافيايى در جهان اسلامى، ترجمه: ابوالقاسم پاينده، ص307 - 309.
4- مقدمه محقق.
5- مقدمه مولف.
6- متن كتاب.
پیوندها
مطالعه کتاب أوضح المسالک إلی معرفة البلدان و الممالک در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور